Niçin oyunculuk kutsal da inşaat işçiliği değil?

46 dergisine verdiği röportajda “Oyuncuların çoğu yavşaktır genellikle...” diyen ve meslektaşlarının sert yanıtlarıyla karşılaşan Haluk Bilginer, eleştirilere yanıt verdi.
Bilginer yaptığı yazılı açıklamada oyunculuğun kutsallaştırılma çabasına tepki gösterdi. Bilginer şunları kaydetti:
“Bir mesleği kutsallaştırmak çabası nedendir acep? Mesleği doğru dürüst icra etmek yerine, mesleklerini kutsallaştırıp, göz boyamak isteyenlere ayna tutulmuş gibi mi oldu? Bir marangoz övünmüş müdür hiç? Babam öldüğünde atölyeye gidip, iki masa bir büfe zımparaladım, diye. Bir aşçı böbürlenmiş midir? Anamı kaybettikten sonra mutfağa girip bir tepsi baklava açtım, diye. Oyuncu niye aynı durumu kullanarak farklı bir algı yaymak isteğindedir dersiniz? Oyunculuk niçin kutsaldır da, inşaat işçiliği değil? Kendi suretini aynada görüp de aynayı kırmaya çalışana ne demeli? Haberi kaynağından okumadan, hatta haberin sahibine sormak gerekirken, nasıl bir gaza gelmektir bu?

Nasıl bir nefret birikmiş ki...
Sansasyonel başlık atmak gazeteci refleksidir mutlaka... Konuşma anında, öfkeyle, bir durumun altını çizmek adına sarfedilmiş sözleri alıp içeriğinden bağımsız kullanmak yazanın tasarrufudur tabii ki... O başlığın altındakini okumak zahmetinde bile bulunmadan, hangi bağlamda, kimler ve hangi durumlar kastedilerek sözün sarfedildiğini araştırma zahmetine katlanmadan nasıl bir saldırıdır bu? Nasıl ve ne sebeple bir nefret birikmiştir ki, o düğmeye basıldığı anda patlar? Yıllardır söylüyorum söylediklerimin aynısını, tık yok! Konunun içeriğine bakmadan, neler söylendiğine kulak asmadan, tartışmaya girmekten kaçınarak, sadece “Yavşak”la ilişkiye girip salyalar akıtmak... Alakalı, alakasız birsürü insan...

Yavşak ne güzel bir sözcüktür
Aynı meslekten sayıldıklarımız nereden çıkardılar seyirciye laf ettiğimi? Nasıl bir niyet okumadır bu? O laf konunun muhataplarınadır, seyirciye değil, haberiniz ola... Ama “Yavşak” da ne kadar güzel bir sözcüktür, değil mi? Yav - diye alt perdeden başlayıp. Ş harfinden aldığı güçle surata tokat gibi patlar. Gözünü sevdiğimin Türkçesi...”



BİLGİNER NE DEMİŞTİ?
Bilginer, dergiye verdiği röportajda “Babam öldü ama hâlâ sahneye çıkarım’ yavşaklığına inanmam. Ben babam ölürse sahneye filan çıkmam, k.çımı yesin herkes. Eski tiyatrocular, Anadolu’yu turlarken, parasızlıktan otelde rehin kaldık der ya, marifet diye mi anlatıyorsun, salaksın!” demiş buna karşı Müjdat Gezen de “Bu söylenenleri Muhsin Ertuğrul duysa kemikleri sızlar. Asıl seyirciye k.çımı yesin demek yavşaklıktır. Muhsin Ertuğrul, Gazanfer Özcan, Nejat Uygur gibi duayenler, Anadolu’da aç kaldılar, rehin kaldılar, gerçekten babaları öldü sahneye çıktılar. Ben de babam öldüğünde sahneye çıktım. Bence aktörlükten biraz anlayanlar Haluk Bilginer’in şişirilmiş bir balon olduğunu bilirler” diyerek duygularını dile getirdi.
Ali Poyrazoğlu da “Yavşaklık konusunda aynaya bakıp konuşmuş olsa gerek. Haluk’un kendisini şişirdiği kadar efsane olmadığını hepimiz biliyoruz. Seyirciye kıçımı yesinler demek nasıl bir şeydir? Nasıl ar damarı çatlamaktır, haddini bilmezliktir. Seyirci ona cevabını verecektir. Ben babam ve yakınlarım öldüğünde oynadım, bizler oyuncuyuz ve işimizi yapmak zorundayız”