YiNE ÇIKTI LANET OLASICA!

Hikayeyi, oyuncuları ve yönetmeni bir kenara bırakın. Eğer ‘Elm Sokağı’nda Kabus’un yeni bir versiyonunu çekmek istiyorsanız sadece rafta hazır duran şu üç ses efektine ihtiyacınız var: Müzikle kaynaştırılmış ani ve gürültülü bir metal çıngırtısı. Freddy Kruger’ın çelik pençeleri görüldüğünde duyulan kıs kıs gülme sesleri. Freddy’nin sesini iyice meymenetsiz kılmak için bir ses derinleştirici. Bir de aniden çöküveren sessizliğe, alttan ışıklandırmaya, güm güm gümlere ve tabii ki geceleri görünmeyen şeylere havlayan bir köpeğe de ihtiyacınız olacak. Böylece kahraman kızımız çıplak ayakları ve eften püften pijamalarıyla evinin önündeki çimenlik alana çıkıp, “Rufus! Rufus! Buraya gel oğlum!” diye bağırabilsin. Ama siz bu sırada Rufus’un Köpek Cenneti’ne gittiğini bilirsiniz.
Ah, ve oyuncular. Bir öbek ölü yeniyetme. Onları genellikle hayatlarının son anında görürüz: Ani ve gürültülü bir metal çıngırtısı duymadan ve çelik pençeler bağırsaklarını deşmeden hemen önce. Sonra Freddy Kruger’ın sesi, karanlıkta bir alev gibi çakar: “Endişelenecek bir şey yok. Hiç ama hiç acımayacak.”
‘Elm Sokağı’nda Kabus’ filminin 2010 versiyonunun seri içindeki numarası 8 1/2. Bir anda Fellini’nin filmini izleme arzusuyla dolduğum için bu numarayı kafamdan atmış falan değilim. Bunun nedeni ‘Freddy, Jason’a Karşı’nın tarafsızca bakıldığında hem bu seri içinde, hem de ‘13’üncü Cuma’ serisi içinde yarım bir film olarak sayılması.
Gene de bütün bu ‘ölü yeniyetmeleri’ düşünmek insanın içini karartıyor. İlk filmden beri onları hep hevesli ve yete-nekli genç oyuncular canlandırdı. Freddy tarafından doğranmak için zamanında zahmetli seçmelere katılmış bu oyunculardan bazıları şimdi 40’lı yaşlarındalar. Bazıları ise epeyi başarılılar. Mesela Johnny Depp. Robert Englund, Freddy’i canlandırarak ünlü olmuştu. Fakat başından sonuna kadar makyajdan bir maskeyle oynamak sizi nereye götürebilir? Şimdi bu rolü Jackie Earle Haley oynuyor. Onu seçmekteki amaçları neymiş, çok merak ediyorum. Adam Noel Baba’yı bile canlandırabilir.
Freddy’nin ilk kez Ohio eyaletindeki Elm Sokağı’nda yaşayan çocukların kabuslarına girmesinin üzerinden tam 26 koca yıl geçti. Nereden baksan en az 137 kişi Freddy tarafından öldürüldü. Ama bu şaibeli kasaba güzel evlerle dolmayı sürdürdü. Asla yıkılıp küllerle kaplanmadı, üzerine kutsal su sıkılmadı.
Konu doğaüstü bir varlık olduğunda, Freddy iyi bir örnek değil. O bir duvar kağıdının içinde bile yaşar, istediği yerde ortaya çıkabilir ve fiziki zararlar verdiği zamanlar dışında fiziksel bir varlığa dönüşmeye ihtiyaç duymaz. Evet, zaten sürekli derinden gelen sesiyle “Hahahaha” diye gülmesi de kabak tadı verdi. İlginç bir hayat süren insanların, iyi sohbet edebiliyor olması gerek. Ben bunu bilir, bunu söylerim.
Melül melül bakan gözlerle ‘Elm Sokağı’nda Kabus’u izlemeye başladım. Film bir öbek dolusu yeniyetmenin bize tanıtılmasından, onların kabuslarından ve Freddy tarafından doğranmalarından meydana geliyor. Ani ve gürültülü metal çıngırtısının bizi Pavlov’un köpekleri gibi korkuyla titretmesi mi gerekiyordu? Belki Rufus’u etkilemiş olabilir, ama beni değil. Buraya gel oğlum.



ELM?SOKAĞINDA KABUS
ORJİNAL ADI: A Nightmare On Elm Street
YÖNETMEN: Samuel Bayer
OYUNCULAR: Jackie Earl Haley, Kyle Gallner, Katie Cassidy
KONUSU: Şehrin banliyösünde yaşayan bir grup gencin ortak bir yönü vardır, hepsi de, onları rüyalarında avlayan biçimsiz Freddy Krueger tarafından gizlice takip edilirler. Uyumadıkları sürece birbirlerini koruya- bilirler ama uyuduk- larında
kaçış yoktur.