“Bu kitap Neslican’ın hayali, benim vazifemdi”

Tay ailesinin en büyüğü olan Nazlıcan, “En mutlumuz, en neşelimiz, üstünü başını kirletmekten korkmayan, hayatın tadını çıkaran Nesli’ydi... Çok mutluydu, bu yaşananlara hâlâ inanamıyorum” diyor. Onun inanmakta zorlandığı şey aslında hepimizin kabullenemediği genç bir kayıp. Neslican Tay 19 yaşında başlayan kanserle mücadelesinde ilham perisi gibi geçti hayatımızdan. Ardında günlüklerini bırakan Neslican’ın mücadelesi, ablası Nazlıcan’ın da editörlüğünü üstlendiği “Yaşım 19” kitabı Doğan Novus etiketiyle okurlarla buluştu. Neslican’ın her anında yanında olan ablası Nazlıcan Tay Kocakaya ile bu ilham verici mücadeleyi konuştuk.

Neslicansız bir yıl geride kaldı. Nasıl geçti bu bir yıl?

Benim için bu bir yıl çok yalnız geçti diyebilirim. Kendimle kaldığım, kimseye tahammül edemediğim ve zaman zaman anılarla yaşadığım bir yıl... Zor muydu? Evet çok zordu. Bu kaybı verenler beni daha iyi anlar. Tarifi bile çok ağır ama bir yandan da kabullenemeyiş var sanırım. Aklım diğer türlüsünü hâlâ kavrayabilmiş değil. Belki de sevdiğini bu dünyadan yolcu eden herkes için geçerli bir şeydir bu bilmiyorum. Fiziksel olarak evet yanımda değil ama ben Neslimin yanımda olmasa da mutlu olmasıyla mutlu olduğum için onun huzurlu ve en azından acısız bir şekilde dinlendiğini hayal ediyorum. Kötü olduğumda böyle teselli ediyorum kendimi. Çok garip ama her zaman ruhen yanımda ve rüyalarımda. Onu dilediğim her gece rüyama giriyor ve çok gerçekçi oluyor. Ben daha önce böyle hissettiğim rüyaları hiç görmemiştim. Ona dokunduğumda sanki gerçekten dokunuyormuşum gibi. Tarif edemiyorum…

“Yaşım 19” Neslican’ın günlüklerinden oluşan bir kitap, bu günlükleri kaleme alırken böyle bir hayali var mıydı?

Neslim zaten bir kitap çıkarmayı düşündüğü için yaşadıklarını kaleme döktü. Böyle bir isteği ve bunun için o zor zamanlarında bile yazdığı bu yazıları olmasaydı asla bu kitap şu an raflarda olmazdı. Neslican benim kırmızı çizgimdir. O görmüyor, kafama göre bir şey yapabilirim gibi bir şey asla olmadı ve olamaz. O her şeyi görüyor ve o ne istiyorsa o oluyor. Çünkü bu onun hayali, benim ise vazifemdi. Eğer böyle olmasaydı inanın bu yazılarla yüzleşmeyi ben de istemezdim.

Neslican verdiği mücadeleyle birçok kişiye ilham oldu. Ablası olarak siz bu mücadeleden ne öğrendiniz, size ne bıraktı onun mücadeleci ruhu?

Bu sorunun o kadar cevabı var ki aslında bende... Beni baştan yarattı. Bana hayatın sadece bir günden ibaret olduğunu ve bir yol varsa sonucun değil o yolda nasıl yürüdüğünün önemli olduğunu göstere göstere öğretti. İnsanın kardeşi için canını verebileceğini, her şeye göğüs gerebileceğini, bir kız kardeşin herkesten daha yakın olduğunu, yerini kimselerin dolduramayacağını ve daha bir sürü şey… Ama en çok da hiçbir şeyi kafaya takmamayı ve hiçbir şeyden korkmamayı acıta acıta öğretti…

Neslican’ın ameliyatını gerçekleştiren doktor dahi operasyon esnasında psikolojik destek almış. Sizin için nasıl geçiyor, yardım alıyor musunuz?

Bu süreçler başladığı anda tüm ailemiz Nesli’ye daha iyi gelebilmek için psikolojik tedaviye başladı. Ben de ilk başta bu durumla başa çıkamayacağımı düşünüp herkesten gizli tedavi aldım. İyi olmak, Neslimin her şeyinde yanında olmam lazımdı. Ama zaman geçtikçe Nesli’nin dik duruşunu gördükçe bıraktım tedaviyi. Evet hasta yakını olmak zor olabilir ama savaşmak, o acılara dayanmak bundan daha da zordu. Kıyaslamak bile saçma. Neslim mücadelesinin sonuna kadar hiçbir destek almadan sonunda destek veren olarak yolculuğunu tamamladı.

“Film projesini kalpten destekledik”

Neslican’ın mücadelesinin filminin yapılacağı pek çok tartışmaya konu oldu. Böyle bir film projesi var mı?

Evet böyle bir film projesi var. Çok gurur verici, Neslime yakışan bir şey. Nesli her zaman bir kişinin bile hayatına dokunmak beni ölümsüz kılacaktır dediği için bu projeyi kalpten destekledik. Fazlasıyla yorucu bir savaşın içinde olmasına rağmen samimiyetiyle çok güzel kitlelere ulaştı. İsteği bundan daha fazlası değildi. Filmin bunu daha da katlayacağına inanıyorum.

Şimdi günlüklerini okuyoruz, film projesi var diğer yandan... Hayata geçireceğiniz bir başka projeniz var mı?

O bir görev için geldi ve görevini çok güzel bir şekilde gerçekleştirdi ve göçüp gitti. Artık ne mezarlardan korkuyorum ne de ölmekten... Bana her şeyi alıştırdı gitti. Bana kattıkları için ve onun ablası olduğum için kendimi çok şanslı hissediyorum. Ben de onun istediği şekilde benim için çok zor da olsa kitabının çıkmasına vesile oldum ki sonuçtan çok memnunum, sırtımdan bir yük kalkmış gibi hissediyorum. Filmin de onun duruşunu ve hayata kafa tutuşunu daha çok kitlelere ulaştıracağını düşünüyorum.