Küçük kırmızı tablo hayatını değiştirdi

Bazen bazı şeyler birdenbire oluverir. Zara’nın Türkiye tedarikçisi Papko’nun ortağı Öner Kocabeyoğlu’nun başına da işte böyle “birdenbire” bir şey geldi! Gittiği bir müzayedede hayatı değişti; Selim Turan’ın tablosunu görür görmez... 10 yılın sonra kocaman bir koleksiyonu olacaktı.
Kocabeyoğlu şimdilerde, 1000 kadar eserin yer aldığı koleksiyonunu ilk kez izleyiciyle paylaşıyor. Aralarında Fahrelnisa Zeid, Fikret Mualla, Abidin Dino, Nejad Devrim, Yüksel Arslan’ın da bulunduğu 20 sanatçının 430 eserinin yer aldığı sergi 11 Mart’ta açıldı. Ferit Edgü’nün danışmanlığını yaptığı “XX. Yüzyılın 20 Modern Türk Sanatçısı” sergisi Türk resminin muhteşem bir döneminin çerçevesini çiziyor. Sergide ayrıca bu 20 sanatçının Ara Güler tarafından çekilmiş portrelerinden oluşan bir seçki de bulunuyor.


*Koleksiyon oluşturmaya nasıl başladınız?
Tamamen kendiliğinden başladı aslında; bir resim aldım ve hayatım değişti. Arkadaşlarımın evlerinde resimler vardı, onlar ilgiliydi ve beni de motive ettiler. 2000’lerin başıydı. Bir müzayedeye gittim ve kendi beğenimle, severek ilk tablomu aldım; Selim Turan’ın bir eseri. Sonra devamı geldi. Önce Selim Turan’ı araştırdım; kimdi, nerede çalışmıştı, neler yapmıştı... Onun Paris Ekolü’nden bir sanatçı olduğunu öğrendiğimde o ekolden diğer sanatçıları araştırmaya başladım. Başta koleksiyon yapma gibi bir fikrim yoktu aslında.

* Selim Turan’ın tablosunda sizi bu kadar etkileyen neydi peki? Bu tablo sayesinde bu koleksiyon ortaya çıktı.
Tamamen kendi beğenim. Ufak, kırmızı bir tablo. Herhalde 50’ye 40 cm. ebatında. O gün müzayededeki tüm eserler içinde beni çeken tek resim Selim Turan’ın o tablosu oldu. O zamanlar müzayedelerde de çok klasik resim olurdu. Bu döneme ait resimler satışa çıkmıyordu. Modern resimde bir tek ağırlıklı olarak Fikret Mualla satılıyordu. Bu resimlerse hep kenarda köşede kalıyordu. O gün bir ilişki doğdu Selim Turan’ın o resmiyle aramda; onu beğendim, aldım, resimle alakam olmadığı halde.

* 10 yılda nasıl bu kadar büyük bir koleksiyon oluşturabildiniz?
Çok zaman verdim. Hafta sonlarımı koleksiyonuma ayırdım genelde. Araştırdım, gezdim, eserleri alabileceğim yerlere gittim. Bu eserleri bulabilecek insanlarla görüştüm, Paris’e gittim resimleri araştırmak için. Müzayedeleri, özel satışları takip ettim.

* Fortune dergisine göre koleksiyonunuzun değeri 11 milyon dolarmış.
Bilmiyordum. Mali değeri o kadar önemli değil. Şimdi bu sergiyi yaptık, eserleri insanlarla paylaşmak için. İnşallah başkaları da yapar çünkü çok iyi koleksiyonlar var, onlar da görülür. Buna hiçbir zaman yatırım amacıyla bakmadım. Çok daha büyük koleksiyonlar var. Ama modern resim üzerine, Paris Ekolü gibi sadece belirli bir dönemi kapsayan koleksiyon olarak baktığımızda belki en büyüğü olabilir.

* Koleksiyonunuzu ilk defa sergiliyorsunuz. Nasıl doğdu bu fikir?
Belli bir aşamaya geldiğinde sergilemek istiyordum. O aşamaya geldiğine Ferit Edgü karar verdi. Edgü bu sergideki birçok ressamla aynı dönemde yaşamış, dost olmuş biri. O gördü koleksiyonu ve sergileme kararı aldık. Santralistanbul da benim çok sevdiğim bir mekan; üniversitenin içinde, hareketli, canlı... 433 eser var sergide ve üç kata yaydık. Paris Ekolü dönemi bu kadar kapsamlı bir şekilde daha önce hiç gösterilmedi diyebilirim.

* Sergide yer alan eserleri nasıl seçtiniz?
Koleksiyonun içinden Ferit Edgü seçti. Bazen benim önerilerim oldu. Bazılarını sergiden çıkardığı zaman çok üzüldüm. Kolay olmadı bu. Bazı ressamların dört-beş eseri var, bazılarının 50-55 eseri. Bu sergiyle sanatçılara bir borcu ödüyoruz.

“Hakkımda çok şey bilmeye gerek yok”
*Bu sanatçılar içinde Mübin Orhon benim için farklı bir yerdedir. Öncelikle soyut resmi sevdiğim için. Orhon’un en ufak bir figüratif çalışması olmamış. Hep soyut çalışmış ve kısa bir ömrü olmuş, az üretim yapmış. Aynı zamanda Hakkı Anlı, Ömer Uluç, Burhan Doğançay... İlhan Koman mesela. Keşke daha fazla İlhan Koman eseri olsa. Onun heykellerini bulmak zor. İşleri çok dağılmış.
*Almak isteyip ulaşamadığım eser neredeyse yok. Mümkün olduğu kadar aldım. Tutku çünkü bu. Ama hırs değil kesinlikle.
*Mübin Orhon’un bir tablosunu aynı dönemde Paris’te yaşamış bir heykeltıraştan aldım; Sadi Öziş’ten. Çok uğraştım tabloyu satın alırken. Şadi Öziş zor ayrıldı tablodan. Çünkü Mübin Orhon yakın bir arkadaşıydı.
*Aldığım ilk resim için 1 milyar 453 milyon TL ödedim, yani bugünkü parayla 1450 TL. En son da üç ay önce Albert Bitran’ın bir eserini aldım. Aşağı yukarı 50 sanatçıdan 1000 kadar eserim var.
*Hakkımda çok şey bilmeye gerek yok. Resme olan ilgimi bilinsin yeter. Sanatseverim. Güzel bir koleksiyon yapmaya, bunu insanlarla paylaşmak için uğraştım.

“Resimlerin durduğu mekan kasa dairesi gibi tasarlandı”
* Koleksiyonunuzun bir kısmını Nişantaşı’ndaki Papko Art Collection’da muhafaza ediyorsunuz. Nasıl bir mekan orası?
Bütün eserler buraya geldi, orasının duvarları bomboş kaldı şimdi, hüzünlü bir hal aldı. O mekanı sadece resimlerimi asıp arkadaşlarımla, dostlarımla paylaşabilmek için yaptım. Mimar orası için kasa dairesi bir mekan tasarladı. Özel imalat kapılar falan... O binanın bir özelliği var: Fahrelnisa Zeid’in ilk sergisi ikinci katta yapılmış. Orayı aldıktan sonra öğrendim bunu, çok da sevindim.

* Kaç eser oluyor o mekanda?
Büyüklüklerine göre değişiyor ama 100’e yakın eser bulunuyor. Dönem dönem değiştiriyorum resimleri. Mesela evden getiriyorum bazen ya da ofisimdekiyle değiştiriyorum.