Şu sıralar ne içmeli?

Şarap sevgisi her geçen gün artarken, şarapseverler bilgilerini zenginleştirir, daha iyi şaraplar talep ederken, kırk yılın sinekli bakkal havasındaki Tekel bayileri "şarap mağazası" olmaya sıvanırken, Türk şarapçılığının üretim ayağı ne yazık ki topal... Çünkü şarap, yatırımı yıllar önce yapılması gereken bir ürün ve yeni diktiğiniz bir bağdan en erken beş yılda şaraplık üzüm alabiliyorsunuz. O yüzden yerli firmalar iyi şarap talebine yetişmekte zorlanıyorlar. Şimdiye dek daha çok "müstahsilden üzüm alıp işleyen fabrikalar" durumunda olan şarap üreticilerimiz, dünyanın köklü şarap ülkelerindeki gibi kendi bağlarında şaraba uygun ideal üzümleri üreten ve onları işleyen üreticiler olma boyutuna yeni yeni geçiyorlar. O yüzden, kaliteli şaraba talep çok iken, arz yetersiz kalıyor.
Bu arada, şarap dünyamızdaki kalite hiyerarşisi de sıkça değişiklik gösteriyor. Yılların devi Kavaklıdere'nin şaraplarında, özellikle de kırmızılarında genel bir kalite düşüşü hissediliyor mesela. Belli ki üretim hacmi arttıkça, kalite aynı kalamıyor. Öte yandan kendi bağlarında kontrollü olarak yetiştirdiği üzümleri işleyen iki üreticimiz, Nilkut ve Gülor, bağların eskiyerek asmaların olgunlaşmasının da sayesinde Sarafin ve G markalı şaraplarında kalite çıtasını her rekolte biraz daha yükseğe çıkarıyorlar. İyi şarap yapmak için kendi bağının üzümünü işleyen Fransız şatoları tipi bir sisteme geçmenin şart olduğu, gittikçe ortaya çıkıyor. Arada Pamukkale, Turasan, Yazgan gibi üreticilerimiz sürpriz kalite şaraplar çıkarsa da, bunların devamının geleceğinin garantisi yok. Bir rekolteleri, öbür rekoltelerini tutmayabiliyor, hatta bazen bir-iki rekolte atlanabiliyor! Diren'in eski kalitesini aratan Karmen'lerindeki gibi, iki-üç yılda bir üzüm alınıp şarap yapılıyor. Çünkü bu üzümleri veren bağlar o firmaların değil...
Bu girizgahtan sonra, şu an piyasada bulunan -bence- en iyi şaraplarımızın listesini verebilirim. Tabii gerekçeleriyle birlikte...

Tercih yaparken bu şaraplara dikkat!
BEYAZLAR