Dışarda şarap, içerde harap

Faithless'le çoşan Türk teknocular, beş saat kendilerinden geçti, çılgınca dansetti. Çakırkeyf gençlik işi özetledi: Bu müzikle uyuşturucuya gerek yok

Ahmet TULGAR

KÜBA'da puro işçilerine çalışırken her gün bir işçi tarafından kitap okunuyor. Batı'da bantta çalışanlara yüksek tempolu müzik dinletiliyor. Eğer bu tür bir ön hazırlık yapılsaydı, önceki gece İstanbul'da da altı bin kişiye beş saat çivi çaktırtılır, vida taktırtılırdı. Üzüm ezdirtilir, ceviz kırdırtılırdı. Yeşilköy'deki Dünya Ticaret Merkezi'nde yaşları yediyle 20 arasında değişen, çırağından kolejlisine altı bin genç, dünyanın en ünlü tekno (techno) gruplarından Faithless'in konserinde ve konser öncesinde dört buçuk saat aynı ritmi dinleyip dans etti. Teklemeden, figür değiştirmeden.
İlk albümlerini 1997'de çıkaran, geçen yıl "God is a DJ - Tanrı bir diceydir" parçasıyla ününü perçinleyen Faithless konseri için beş milyon ödeyip saatler öncesinden kuyruğa girenler, beklerken kafaya diktikleri şarap ve birayla çakırkeyif olarak saat 18.00'de içeri alındıklarında sandviçi bir buçuk milyondan satılacak dönerin kesif kokusu, kolonlardan yayılan o çok istedikleri yüksek desibel ritim ve bir dev ekranla karşılaştı. Her giren ritmi duyduğu an harekete geçiyor ve mekanik hareketlerle dans etmeye başlıyordu. Teknoloji çağının çocukları, tekno müziğiyle kendilerini makineye indirgemeye daha başından hevesliydi. Bu, onlar için bir kaçıştı. Dans ederken bile yeni figürler tasarlamak istemiyorlardı. Üsküdar Meslek Lisesi'nden Hakan şöyle diyordu:
"Rockçılar politikayla filan ilgileniyorlar. Biz ise kızlarla çıkar ve dans ederiz. Bu müzik için bu yeter."

Makineden esinti

Fransa'dan yeni dönmüş, konsere Ankara'dan gelmiş Gülşen ise durumu şöyle tarif ediyor: "Bu müzik uyuşturucu olmadan da kendini ordan oraya atmanı sağlıyor." Ancak Almanya'dan kesin dönüş yapan Halil'e göre "Avrupa'da teknocuların hepsi uyuşturucu alıyor."
Ekrandaysa sürekli değişen şekiller. Bazen bir plazma ikiye bölünüyor, içinden çiçek yaprağına benzer yeni şekiller çıkıyor, bunlar binlerce iç içe geçmiş dişli çarka dönüşüyor. Bu şekillerin üzerine İngilizce "Barış harikadır" sloganı düşüyor. Teknonun önerdiği barışın dişli çarkların uyumu olduğu mu söylenmek isteniyor? Cinsellik de makinelerden esinlenmiş. Bir kadın robot ekranda bacaklarını ayırıyor ve bir demir çubuk beliriyor.
Bir süre sonra konsere çocuklarıyla gelen yetişkinler de kendilerini monoton ritme kaptırıyorlar. Gazeteciler direniyor ama onları getiren ulaştırma görevlileri çoktan dansa başlamış.

Çığlık çığlığa

Grubun sahne almasıyla birlikte heyecan had safhada. Hareketler değişmiyor ama, çığlıklar atılmaya başlanıyor. "Merhaba İstanbul" selamı verildiğinde, İstanbul'un gergin bir gece yaşadığı haberleri polislerin ve basının oturduğu bölümden organizatörlere ve her nasılsa onca gürültüye rağmen bu konuşmaları duyan ön sıradakilere yayılıyor. Bomba ihbarları yapılıyormuş.
Bir an bir tedirginlik yaşanıyor ama son günlerin gelişmeleriyle eski ürkütücülüğü kalmayan terör eğlenceyi engelleyemiyor. Ön sıradakiler şimdi sanki daha istekli dans ediyor.
Konser bittiğinde Üsküdar Meslek Lisesi öğrencisi Hakan servise biniyor. Yorgunluktan biraz su kaynatmış gibi. Ama yüzünde bir memnuniyet ifadesi. Doğru okul seçtiğini düşünüyor olabilir. Hayatı atelyelerde, makineler arasında geçecek.