Tamam, kabul ediyorum hepimizin aklına önce “hayır” cevabı geliyor. Oysa bu üniversite sınavlarındaki gibi şaşırtmalı bir soru. Doğru cevap: Evet. Tabii ki imkânlar doğrultusunda para harcanacak, borca harca girilmeyecek, kredi alınıp sakın dövizle falan borçlanılmayacak. Ama hiç harcama yapmazsak ekonomik kriz de kartopu gibi yuvarlana yuvarlana büyüyecek.
Şimdi gel de bunu evde kocaya anlat. Cep telefonuma gelen 1 alana 1 bedava kampanyalarından, en sevdiğim mağazalardaki yüzde 50 indirimden bahsediyorum. “İkinci bir emre kadar bu evde alışveriş yasak” demez mi? “İyi de ben ekonomiyi canlandırmak için çalışıyorum, bak televizyonda Hasan Bülent Kahraman’ı izledim, alışveriş yapmayı sakın kesmeyin diye uyarıyor” diyorum. Hemen akabinde son derece ruhsuz bir cevap alıyorum, “Bırak başkaları canlandırsın ekonomiyi, sen şimdiye kadar üstüne düşeni fazlasıyla yaptın.” İyi de ben alıştırmışım mağazaları, şimdi herkes benim gibi bir anda bütün harcamaları keserse ne olacak? Talep olmazsa, arza ne olacak? Evde derdimi anlatamıyorum. Bir aile krizine neden olmamak için ekonomik krizi hafifletmeye ufak da olsa bir katkı sağlayamıyorum.
Yine de en azından krizde alışveriş yapanları, gezip para harcayanları ayıplamıyorum. Millet kan ağlarken nasıl gidip de sokağa para saçıyorlar muamelesi yapmıyorum. Bu dönemde bu da bir şey.
Cem Yılmaz Coenler’i geçmiş!
Coen kardeşlerin “Burn After Reading” filmini çok sevdim. Çok uçuk ve çok yaratıcı geldi bana. A.R.O.G’u geçen hafta gösterime girmeden önce Cem Yılmaz-Ali Taner Baltacı ve film eleştirmenleriyle birlikte izlerken düşündüm. Cem Yılmaz, Coen kardeşlerden daha yaratıcı. Yazıyor, oynuyor, yönetiyor. Hepsini en iyi şekilde yapıyor. Başka bir ülkede olsaydı, şimdi çoktan dünyayı fethetmişti.
A.R.O.G’da iki saat boyunca çok güldüm. Bir kere G.O.R.A’yı beğendiyseniz A.R.O.G’a bayılacaksınız. Benim gibi G.O.R.A’yı çok sevmediyseniz bile A.R.O.G’u çok sevmeniz büyük ihtimal. Sömestr filmi deyip geçmek büyük haksızlık yapmak bence. Çok büyük emek var ortada. Kostümlerden görsel efektlere her şey çok etkileyici. Oyuncu kadrosu çok iyi seçilmiş. Ozan Güven her zamanki gibi süper. Nil Karaibrahimgil sinemaya çok yakışmış. İnanılmaz bir ışık saçıyor. Özkan Uğur yine döktürüyor. Cem Yılmaz ise mükemmel bir oyuncu, yazar, yönetmen. Filmi izleyince diğer yönetmen Ali Taner Baltacı’ya da hayran kalıyorsunuz.
Kulvarlar çok farklı
A.R.O.G şimdiye kadar izlediğim en iyi Türk filmlerinden biri. Öyle Recep İvedik’le ya da Muro’yla falan karşılaştırılamaz. Çünkü kulvarlar çok farklı. Cem Yılmaz çok başka. Hem de öyle olmasına rağmen inanılmaz mütevazı. Bu kadar başarılı ve popüler olup, çok iyi para kazanıp hiç şımarmayan ve işine duyduğu heyecanı hiç kaybetmeyen tek ünlü isim Cem Yılmaz. Hayatı diğer ünlülerden çok daha zor. Çünkü sokakta karşısına çıkan herkes ondan daha zeki olduğunu kanıtlama derdinde. Terbiye sınırlarını zorlayarak onunla yarışa giriyorlar ve sürekli ona laf sokmaya çalışıyorlar. O her zaman sakin kalıyor, hiç asabi olmuyor. Komedyen olabilirim ama özel hayatımda çok ciddi olmalıyım diye bir derdi yok.
Film gösteriminden önce de Cem Yılmaz çok heyecanlıydı. Herkese geldiği için çok teşekkür ederken yine çok mütevazıydı. “Bir de bilet alıp gelin” derken yine çok komikti. Kendisini ve tüm A.R.O.G ekibini kutluyorum.
Not: Bir de bilet alıp gideceğim!
Obama’nın artık baklavası da var!
Posta kutumda bir basın bülteni. Konu: Dedeoğlu’ndan bir ilk, Obama baklavaları! İlk tepkim şöyle, bir bu eksikti! Nasıl yaratıcı bir milletiz böyle? Obama seçildiğinde kurban kesenler de Beyaz Saray’a Van kedisi göndermek isteyenler de olmuştu. Obama coşkusuna doymak bilmiyoruz. Şimdi bir de yılların baklavacısı Dedeoğlu, Obama baklavaları çıkarmış. Obama baklavasının bildiğimiz baklavadan tek farkı çikolatalı olması. Sezen Cumhur Önal’ın “çikolata renkli şarkıcı”larından esinlenmiş olabilirler. Ama koskoca ABD başkanının adını baklavaya vermek, bir de çok mühim bir buluş yapılmış gibi “bir ilk” diye basın bülteni yollamak yaratıcılıkta sınır tanımıyor!