“iSTiKLAL CADDESi’NE GiDESiM YOK ARTIK”

* Çocukluğunuzun İstanbul’u nasıldı?
Doğduğum yer Eyüp’ü hatırlıyorum, büyülü bir havası vardı. Sinemaya çok sık giderdik çünkü sosyal yaşam çok azdı. Daha saf, daha temiz bir dünyaydı. Trafik daha azdı, her şey tıkır tıkır işlerdi. Yine yağmur yağdı mı İstanbul’u seller basardı, yine elektrikler kesilirdi. Çağımızda tabii ki büyük gelişmeler yaşanıyor ama temel sorunlar her zaman aynı. Bir de Cihangir Caddesi’ni hatırlıyorum.

* Nasıldı o zamanlar Cihangir?
Ortaokul yıllarımda bir arkadaşıma kalmaya gelirdim. Çok güzel hatırlıyorum o günleri. 2000’den sonra buraya taşındım, yaşamaya başladıktan sonra boyut değiştirdiğini fark ettim. Şehrin şirin bir yeri oldu.

* En çok neyi özlüyorsunuz geçmişe dair?
Ankara’da geçen konservatuar yıllarımı, İstanbul’a gidiş gelişleri, şehrin o saf halini özlemiyor değilim. Güzel mutlu anlar, çocukluk hayalleri, özlemler... Hepsi hayata tutunmayı sağlardı. O yüzden İstanbul’un geçmiş yılları deyince aklıma hep özlem, elde etmek, daha çok şey istemek gelir.

* Şehirde en çok nerelerde vakit geçiriyorsunuz?
İstanbul’da bizim yaşamımızın boyutu belli. Çalışma temposunun dışında daha çok Cihangir’de vakit geçiriyorum, kafeler cenneti oldu burası. Akşam dostlarla yemek yemek, etkinliklere katılabilmek, röportajlar yapmak, programlara gitmek... Bu süreç içerisinde ufak mutlu anları yakalamaya çalışıyorum.

* Kızınız Iraz’la birlikte nereleri geziyorsunuz?
Cihangir’de daha çok birlikte zaman geçiriyoruz. Yemek yiyoruz, Beyoğlu Hayal Kahvesi’ne gidiyoruz, buradaki kafelerde oturuyoruz... Bulduğumuz zamanları değerlendirmeye çalışıyoruz.

* Fotoğrafa olan ilginizi biliyoruz. Bunun için İstanbul’da en cazip noktalar nereler?
Konservatuarda başladı bu tutkum. Birkaç makinem var. Ben daha çok yağmurlu havaları ve yağmurda Boğaz’ı seviyorum. Silüet olarak İstanbul çok güzel. O derinlik, renklerdeki kontrast hoşuma gidiyor. Fotoğraf zaten bir andır; o anı hissetmek ve yakalamak çok önemli. Bir de insan portresiyle birlikte o anı, mekanı değerlendirmeyi daha çok seviyorum. Bunu da Ara Güler müthiş yapıyor. ‘Aşk-ı Memnu’ setine giderken, zaman zaman arabayı durdurup fotoğraf çekiyordum.

* Şehrin en sevdiğiniz yerleri?
Tabii ki Boğaz dayanılmaz bir yer. Galata Kulesi, camiler, tarihi dokular, Eminönü, Sirkeci, Avrupa’dan Anadolu yakasına bakmak... İstanbul’un her yeri ayrı güzel. Herkesin çok konuştuğu, yıllarca konuşulacak bir şehir.

* Taksim’e gidip, o kalabalığa karıştığınız oluyor mu?
Olmuyor artık. İstiklal Caddesi o beton halini aldıktan, ağaçları kesildikten sonra hiç gidesimin olmadığı bir yer. Kendimi rahat hissetmediğim için de çok gitmiyorum.

* Şehirde sizi kızdıran başka neler var?
Park olayı beni çıldırtıyor, insanların sokak ortasına araba bırakmasına tahammül edemiyorum. Etrafta polis görememek, caydırıcı önlemlerin alınmaması bizi bir Avrupa şehri olmaktan uzaklaştırıyor. İstanbul’da yaşamak çok yıpratıcı ve stresli, aynı zamanda bir cengaverlik istiyor.

* Hangi restoranlara gidersiniz?
O anki duruma göre değişir. Ama Smyrna Kafe’yi severim, Asmalımescit’teki Ece Aksoy’un yerinin ambiyansı ve orada yapılan sohbetler çok keyifli. Cihangir’de gittiğimiz balık restoranları var, bazen Sirkeci’deki köfteciye giderim. Bir de Boğaz’da gittiğim birkaç yer var. Ben mekanların mutlu birlikteliklerle daha çok anlam kazandığını düşünüyorum.

* Kıvanç Tatlıtuğ ile haftada bir balık yemeye gidiyormuşsunuz.
O Aşk-ı Memnu zamanındaydı. Dizi bitince, onlarda bitti.

* Sizce İstanbul’u en iyi anlatan şiir nedir?
Cemal Süreyya’nın ‘Güzelleme’si bir cümle olsa dahi İstanbul’u çok güzel anlatıyor.

2011’de ekrana dönüyor
* Yeni projeleriniz var mı?
‘Vanya Dayı’ adlı oyunumuz başladı. Anton Çehov’un çok güzel bir yaşam kesiti, bir aydın eleştirisi. Başrolü Levend Öktem’le paylaşıyoruz. Onun dışında dört yıldır Tilbe Saran, Bekir Aksoy ve Hazım Körmükçü’yle birlikte oynadığımız, ‘Koca Bir Aşk Çığlığı’ devam ediyor. İkisinde de olduğum için çok mutluyum. Ocaktan sonra da Levent Semerci’yle film yapacağız. 12 Eylül’le ilgili bir film, Levent Semerci’nin anne ve babasını hikayesi... Ben de babasını oynayacağım.

* Yeni bir dizi var mı?
Birtakım görüşmelerim var. Tahmin ediyorum 2011’de bir de dizi projem olacak.

* ‘Aşk-ı Memnu’ Arap kanallarında gösterilmeye başlandı. Türk dizilerine olan bu ilgiyi neye bağlıyorsunuz?
Türk dizilerinin ne aşamaya geldiğinin göstergesi. Bence övünülecek bir durum bu. Aynı övünülecek durumu çalışma şartlarına da uygularsak her şey çok daha güzel olacak. Çünkü en büyük sıkıntı o bence.

* ‘Fatmagül’ün Suçu Ne?’ dizisine yönelik eleştirilere ne diyorsunuz?
Ben çok beğeniyorum, çok başarılı. Yönetmeni, oyuncu kadrosu... Çok özenle seçilmiş bir iş. Bunları duymak o kadar üzüntü veriyor ki insana, toplumdaki zihniyetin nerede olduğunu gösteriyor. Sağını solunu görmeden, ani kararlarla, önüne bakarak böyle yargılarda bulunmak ülkemizin kültür seviyesinin nerede olduğunu gösteriyor. İstanbul’un Avrupa kültür şehri olduğu 2010 yılında bunları duymak hüzün veriyor insana.

“Böyle sorumsuzluk olmaz”
İstanbul’un tarihi dokusunun önemli mekanlarından biri Haydarpaşa Garı. Böyle bir sorumsuzluk olamaz. Pamuklara sarılıp korunması gereken bir yer ama bilinçsiz insanlar yüzünden onarılmaya çalışırken az kalsın kül olup gidiyordu.

Favorileri
En sevdiği filmler: Godfather (Baba), Amarcord
En sevdiği kitaplar: Jack London kitap okuma zevkini bana aşılamıştır. Andre Gide, Nâzım Hikmet, Haruki Murakami, Ahmet Hamdi Tanpınar, Platon, Goethe... Bunlar çok besledi beni.
En sevdiği şairler: Nâzım Hikmet, Can Yücel, Ümit Yaşar, Reha Yünlüel
En sevdiği müzisyenler: Bülent Ortaçgil, Özdemir Erdoğan, The Beatles, Elvis Presley, Pink Floyd, Elton John.