Milli Takım’ın son yıllardaki en dağınık ve de can sıkıcı doksan dakikalarından biri yaşanmaktaydı Estonya’da...
Rakibimiz, grubumuzda averaj takımı... İspanya’dan 3, Bosna’dan 7 ve Belçika’dan da yediği 3 golle birlikte 13 golle buluşmuş fileleri... Peki de, bu kadar sıradan bir ekip havasında olması gereken rakibimiz nasıl oluyor da, sayısız gol fırsatı kaçırıp hücum preste bizden çok başarılı top çevirme, çabuk kapanıp çabuk açılma gibi futbolun hassas olgularında bizden üstün bir grafik yakalayabiliyordu ? Avrupa Şampiyonası’ndaki sürprizlerle ve de herkesi hayrete düşüren sonuçlarla klasman yakalamış Türkiye’miz ise tanınmaz bir dağınıklık, pas fakirliği, gol bölgelerinde inanılmaz kabahatler işleyen bir garip havada sıkışıp kalmaktaydı.
Hazırlık paslarında hiçbir gerçekçiliği yoktu orta sahanın... Defans blokunda Estonya’nın ani çıkışlarına derhal basacak ve arkasına top kaçırmayacak bir titizlikte asla değildi geri dörtlü... Gol bölgelerindeki kargaşa için bilmem neler söylemeli ? Halil’in yakaladığı gol pozisyonlarındaki uyarsız-duyarsız halini gördükten sonra Fatih hocanın Halil’den niçin uzak durduğunu daha iyi anladık. Ayhan, futbolumuzun orta alanda en iyi top kullanan isimlerinden... Ancak Estonya’nın hücum prese dayalı direnci karşısında ne kadar da erken pes etti ? Terim, Yusuf’la başlayıp, Ayhan’ı kulübede tutsaydı belki, Yusuf adına da, Milli Takım’ın kovaladığı galibiyet adına da işler daha ilk yarıda yoluna girerdi.
Uzun lafın kısası Milli Takım’ın gruptan çıkma gerçeği 2009’un ilk yarısında aydınlığa çıkacak anlaşılan... Ancak şu gerçeği hep birlikte görmeliyiz. Milli kadronun hedefte ekol kovalayan bir ambians içerisinde olmadığı ortada... Kendimizi laf kalabalığı ile kandırmanın hiçbir anlamı yok... Ancak sorunları aşmak için iskeleti belirgin bir kadroyu yaratmak ve bu ekibi rakibe göre en uygun bir taktik formatıyla yarıştırmak gerçeğine ulaşmadıkça Milli Takım’ın ilk yarılarda başlayan ve başarı grafiği sürekli yükselen bir çıta yakalaması zordur.