Milli Takım, grubundaki ikinciliği garantiye almak adına kazanmaya mecbur olduğunun bilinci ama uluorta bir dağınıklığın içinde yaşanan bir 90 dakikayı oynamaktaydı Arena’da...
İyi ama futbol sezonunun bilinen sebeplerle ileri tarihe kaydırılmasının acıklı sıkıntıları da oyundaki her pozisyonda açıkça sırıtmaktaydı Milli Takım oyuncularının fiziksel mücadelelerinde...
Her zaman hazırlık maçlarında mekik gibi hızlı ve düzgün çıkışlarla rakibin üzerine yüklenme maharetlerini seyrettiğimiz orta sahamız, hatta Arda’mız, Emre’miz ile oyunun özellikle ilk yarısında maçı yönlendirme ve kişisel hareketlerini yaratma becerilerinden çok uzaklarda yaşamaktaydılar...
Kazakistan gibi iki-üç pas yapmaktan bile yoksun görünen bir takıma top göstermeden ve mekanik bir hızda oynaması gerekmez miydi ay-yıldızlı ünlü ayaklarımızın?
Gole çıkışlarımızda bilimsel, meziyetli ve organize olmaktan çok uzaklardaydık. İkinci yarıda Arda’nın yarattığı tehlikede Selçuk’un berbat vuruşu tribünlere ve ekranlara can sıkıcı anlar yaşatan geceyi bizden daha iyi anlatmıyor muydu sizlere?
Zaten bu talihsiz pozisyonun hemen arkasından gelen Kazaklar’ın “rotarya golü” ile çok doğru penaltıyı direklere nişanlayan Burak’ın dengesiz vuruşu Arena’daki puan çırpınışlarımızın kahredici anları olmuyor muydu hepimizin adına? Ayrıca penaltıyı Emre-Arda gibi teknik kapasiteleri çok yüksek oyuncularımız niçin atmadı, ben anlayamadım. Oğuz Çetin ve sayın Hiddink nasıl anlatacaklar bakalım...
Tartışılan golde Fransız hakem bize göre Burak ellerini açarak ve kullanma ihtimali yaratarak kafa vuruşuna girdiği için çaldı faulü. Ancak pozisyon tartışmaya açık tabii. Ama sonuçta hakemlerin kararına dakikalarca itiraz edip o çok kıymetli zamanı hovardaca heba etmenin anlatımı olabilir mi? HAYIR!
Arda mucizesinin yarattığı golle birden aydınlanan KADER GECESİ’nin tersi devam etseydi eğer, milli oyuncularımız değil, sezon başı Türk futbolunun başına “çorap örenler” utanır hale gelirlerdi bizce...