İki büyük takıma yakışan, tempolu bir maç oldu. Özellikle Beşiktaş maç boyunca, deyim yerindeyse santra ile birlikte istekli, arzulu bir oyun ortaya koydu. Pres yapan, rakibe pas olanağı tanımayan bir görüntüdeydi.
Trabzonspor baskı altından bir kez kurtuldu, o da savunmanın solunda oynayan Cale ile. Cale’nin nefis ara pasında Türkiye’de defans arkasına çok iyi koşu yapan isimlerden biri olan Gökhan Ünal, Rüştü’nün üzerinden Trabzonspor’u beklenmedik şekilde öne geçirdi. Beklenmedik şekilde diyoruz; çünkü gole kadar Beşiktaş rakibine yarı sahayı geçirmemişti. Beşiktaş’ın oyun stratejisi doğruydu. Cisse ve Ernst ikilisi ile Gökhan Ünal ve Umut’un savunma arkasına koşularını başlamadan engellemek istiyordu. Golün dışında bunu iyi becerdiler. Peki neyi yanlış yaptılar, hücum yaparken, öne doğru oynarken her saniye aceleci davrandılar. Bu sıkıntıları uzun zamandır var. Zaman zaman kontrollü oynamaları lazım, hücum yaparken bile. Bu yüzden çabuk oynamak isterken pas hataları oldu.
Oyun içinde çok pozisyon olmadı ama hücumların devamında kazanılan sayısız korner ve duran top vardı. Bu kornerlerin birinde Bobo ile bereberlik geldi. Çok tempolu oynayan Beşiktaş takımı ile sadece savunma yapan Trabzonspor takımı oyunun sonunu dengeli götürdüler. Trabzonspor kötü oynadığı bir maçı puanla kapattı. Beşiktaş çok iyi oynamasına rağmen kazanamadı.
Hakem Yunus Yıldırım mükemmel bir maç yönetti. Zaten futbolcu dostu. Polis arama yapsa cebinden her şey çıkar, bir kart çıkmaz.