Maç bir başladı, çok gol olur zannettik. Çünkü iki takım forvetleri, savunma oyuncuları tarafından baskı altında kalmıyor, pres yemiyorlardı
Maç bir başladı, çok gol olur zannettik. Çünkü iki takım forvetleri, savunma oyuncuları tarafından baskı altında kalmıyor, pres yemiyorlardı. Rahat rahat, ellerini kollarını sallaya sallaya ceza alanına giriyorlar, pas atıyorlar, şut atıyorlardı.
Antep takımı ilk 10 dakika hiç zorlanmadan hücum yapıyor, sağ kanatta görev yapan Mehmet Yozgatlı’ya çok kolay toplar geliyordu. Galatasaray’ın ise her kontratağı sanki pozisyon olacak gibi gelişiyordu. Nitekim Galatasaray 1-0 öne geçmeyi de başardı. Tam bu sırada “evet, evet kesin bu maç çok gollü bitecek” dedikten sonra bir bakıyoruz ki herşey tersine dönüyor. Özellikle ikinci yarıda defans oyuncuları hayatlarından son derece memnun. Hiç ileri gitmiyor. Orta saha oyuncuları antrenmandaki gibi aralarında top kazanma oynuyorlar. Cılız birkaç Galatasaray pozisyonu, hepsi o kadar. Tempo düşük, istek hiç yok. Anlıyoruz ki, iki takım oyuncuları da ilk 10 dakika hem tribünleri, hem de televizyon başındakileri kandırmışlar.
Bülent hoca, Fenerbahçe ile haftaya oynayacağı final maçına 47 puanla çıkmak için forvet çıkarıyor, orta alan sokuyor. Antep takımı ise sanki yenik değilmiş, maç 0-0 gidiyormuş gibi rahat. Rakibi hiç rahatsız etmiyor. Hakem bile tüm oyunculardan fazla koşuyor.
Ama 90 dakika rakibini hiç üzmeyen Gaziantepspor son dakikalarda öyle net iki pozisyon harcadı ki, sanırız taraftarları “Şimdi mi aklınız başınıza geldi” demekten, isyan etmekten kendilerini alamamışlardır. Sonuçta ligde hiç kredisi kalmayan Galatasaray çok önemli bir galibiyet elde etti.