Sadece final fobisi mi?

CELAL UMUT EREN

Önce Erol Bulut’un çalıştırdığı 4-2-3-1’li takımı ve Junior Fernandes-Papiss Cisse’den oluşan hücumcuları. Dün ise Çağdaş Atan yönetiminde yine 4-2-3-1 sistemi ama bu kez hücumda Davidson-Bareira ikilisi..

Papiss Cisse halen daha kulüpsüz, Junior Fernandes ise Avrupa’dan çok uzakta Al Ittihad’da.. Geçen sezon ligde ilk 5’i zorlayan, 3 büyükleri sıkıntıya sokan, şampiyonluk yarışını bile etkileyen takım, finalde etkisizdi..

Bu sezon ise 2’de 2 ile lige başlayan Akdeniz ekibi, Rosenborg karşısında kalitesine yakışmayan bir sonuç aldı.
Buna fobi, tesadüf, şanssızlık ya da başarısızlık denebilir mi?

Ancak 59’da Rosenborg’un attığı golde Çağdaş Atan’ın sisteminin kalbinde yer alan orta saha ikilisi Salih Uçan ve Fatih Aksoy’un amatörce hatasına ne demeli?

Aralarında ‘topu bana bırak’ iletişimini kuramayan bu ikili, 40 haftalık lig maratonunda orta sahadaki iletişimi nasıl kuracak?

Sergen Yalçın’ın Beşiktaş’ta düşünmediği Fatih Aksoy ile Fenerbahçe’den istenmeyen ve ‘yeni Ozan Tufan’ olup dirilmeye çalışan Salih Uçan..
Açıkçası Babacar ile Bareira’nın net 2 fırsatı, Bakasetas’ın kaçan şutları, Davidson ve Efecan’ın basit pozisyonları gol yapamamaları ne kadar sinir bozucuysa orta sahanın beyni olması beklenen Salih ile Fatih’in birlikte yedirdiği acemi gol insanın aklından gitmeyecek kadar sinir bozucu..
Çağdaş Atan’ın futbolculuğundaki tek lig şampiyonluğu 2009-10’da İsviçre’de Basel’leydi ve teknik direktörü Bayern Münih’in unutulmaz orta sahası Thorsten Fink’ti. Atan’ı dün yakan ise orta saha kurgusuydu!

Tesadüf, fobi, şanssızlık ve başarısızlık mı? Bence hepsi..