Trabzonspor’un maçlarını izliyorsanız, kalp rahatsızlığınız falan var ise, her maç öncesi mutlaka hekiminizden “maçı izleyebilirsin” iznini almalısınız! Allah korusun ne olur ne olmaz!
Mesela dünkü maç, hele Burak Yılmaz’ın son dakikada attığı penaltıya kalp mi dayanırdı?
İlk köşe vuruşunda golü buldu Osmanlıspor. Hadi buna ‘kaza’ diyelim, ya ikinci kornerden yenen gole ne demeli? Halı saha maçı olsa rakip bu kadar boş bırakılmaz; Onur, Pereira arasında gidip gelen meşin yuvarlak, Akhisar maçını akıllara getirmedi değil…
Doğruyu söylemek gerekirse bu bölümlerde hiç de fena oynamadı bordo-mavili takım ama skor tabelası Trabzonsporluların sinirlerinin kemençe yayı gibi gerilmesine en büyük etkendi.
2-0’dan sonra az da olsa oyundan düşen Trabzonsporlu futbolcuları başta N’Doye ve Castillo’nun gözlerimizin pasını silen oyunları ayakta tuttu; Castillo’nun, Yattara’yı andıran hareketleri N’Doye’un zaman zaman kalesinde devleşen Hakan’ı avlaması, iki dakika sonra Burak Yılmaz’a yaptığı asist bozulan moralleri yerine getirdi…
Rakip forvetlerin Trabzonspor’a yapamadığını Trabzonspor’un defansı bir kez daha yaptı; Pereira bir günde ikinci kazasını yapıyor! Anlayacağınız, Trabzonsporlu futbolcular hem rakip kaleye hem de kendi kalelerine attı.
Allah’tan Yusuf’un sol ayacığı var da, Trabzonspor oyuna tutundu…
İki golde kazaya uğrayan Pereira’nın penaltı öncesi topla birlikteliği, kazanma azmi penaltının başrol oyuncusuydu. Aksi halde birkaç gün gözüne uyku girmezdi Trabzonsporlu futbolcunun.. Sadece onun mu, Trabzonsporlular da uyuyamazdı!
Trabzonspor’un ikinci yarı risk aldığı bölümler oldu. Oyuncu tercihleri tartışılabilir, bazı oyuncular formsuz olabilir, her şey bir yana, iki kez geriden gelip mutlak kazanması gereken maçı kazandılar… Daralan, darlanan ve bunalan Trabzonsporlular için de ilaç gibi bir galibiyetti… Böyle de bir galibiyete ihtiyacı vardı Trabzonspor’un…
