Derler ya hani ‘O gün bu gündür’... Trabzonspor için de öyle bir gün, özel bir gece idi.
Ülke futbolunun puan ve puanlara ilaç gibi ihtiyaç duyduğu bu dönemde, Trabzonsporlular, Medical Park Stadı’nda Şampiyonlar Ligi müziğinin yankılanmasını o kadar çok istiyorlar ki kemençe ve tulum gibi…
Tabii ki günün, gecenin güzel olması için Danimarka’dan mutlu dönmek gerekirdi!
Kopenhag, genç bir takım. Ateşli tribünlerin verdiği moralle sahanın her bölgesinde kadastro memurları gibi ayak basmadık, kontrol etmedik yer bırakmadılar! Bordo-mavili oyuncular, topu ayağına her alışında karşısına dikilip, hata yapmaya zorladılar, golü de öyle buldular.
Öyle bir ilk yarı izledik ki ne siz sorun ne biz anlatalım. Ne yaptığını bilen Trabzonsporlu oyuncu yoktu sahada, tamamen ev sahibi takımın oyununa teslim oldular… Kouassi, hiç yoktu zaten…
Yenilen ikinci gole ne demeli? Sahasında galibiyete hasret ev sahibi takımdan bu kadar basit goller yemek, Trabzonspor gibi bir takıma yakışmadı. İyi bir stoperiniz olmayınca…
Bordo-mavililer; Djaniny, Bartra ve Bardhi oyuna girdikten sonra dengeyi kurup rakibin üstüne gitmeye başladı. İkinci yarı bambaşka bir Trabzonspor izledik. Bakasetas’ın golü hayat verdi, geceye renk getirdi!
Bir futbolcu oyunun kaderini değiştir mi, defansı toparlar mı? Adınız Bartra olunca değiştirirsiniz, dün gece değiştirdiği gibi.
Dememiz o, elli dakika yüreğimizin ağzımıza geldiği doğrudur! Trabzonspor karşılaşmaya ikinci yarıdaki kadroyla başlamış olsaydı, bu maç böyle bitmezdi ama bu işin rövanşını da hesaba katarsak; Kopenhag düşünsün!
