Hikâyeyi okuyunca; Trabzonlu olmayan Trabzonsporluların, Trabzonspor’u ne kadar çok sevdiklerini, Trabzon’a gitmek, görmek için ne kadar can attıklarını çok daha iyi anlayacaksınız…
Bu köşenin yazarı ve Trabzonspor divan üyesi olarak yıllardır onu bilir, onu söylerim:
Trabzonspor bu kadar büyük bir aile olmuşsa; Trabzonlu olmayan Trabzonsporların katkısını yazmakla bitiremeyiz… Trabzonspor’dan dolayı Trabzon’a olan aşklarını da anlatmaya kelime bulamayız…
Zira onlar, kökleri Trabzon’da, dalları dünyayı sarıp sarmalayan koca çınar Trabzonspor’un yapraklarıdır.
Dememiz o, Trabzonlu Trabzonsporluların, Trabzonlu olmayan Trabzonsporluları gerekirse sırtında-başının üstünde taşımalı, her daim el üstünde tutmalılar…
**
Ailesiyle asker ziyaretinden dönen Trabzonlu beden eğitimi öğretmeni Cem, yakıtı bitmek üzere olan 61 plakalı aracıyla Hatay-Adana karayolu üzerinde bir yakıt istasyonuna uğrar.
Aldığı yakıtın ücretini ödemek için kasaya yöneldiğinde, istasyon sahibi olduğunu söyleyen kişinin “Para işi kolay… Buralıyım ama ben de Trabzonsporluyum… Bir şeyler ikram edelim, biraz sohbet edelim” teklifiyle karşılaşınca bir hayli şaşırır!
**
Bölgenin yumurta pişiren, bunaltan sıcağında bir şeyler içmek- serinlenmek ve de dinlenmek isteyen Trabzonlu aile, mekân sahibinin davetini seve seve kabul eder.
Kırk yıllık dostlarmış gibi sıkı bir muhabbete koyulurlar.
Tabi ki konu Trabzon ve de Trabzonspor’dur…
Ev sahibi sordu, misafir anlattı.
**
Öğretmen anlatırken, mekân sahibi bahçede gülleri budayan bahçıvan gibi sakin, huzurlu ve mutlu görünüyordu.
Bir yandan da zamanın zehirli akrebi sinsice yürümeye, uzun yelkovanı maratoncular gibi koşmaya devam ediyordu…
**
Bir müddet sonra…
“Yolcu yoluna gerek” diyerek müsaade isteyen Cem öğretmen, yeniden ödeme yapmaya kalkışınca bir kez daha şaşırdı mekân sahibinden “Sizin paran burada geçmez!” cevabını duyunca.
**
Trabzonspor aşkıyla yanıp tutuşan istasyon sahibi:
“Benden aldığınız yakıt sizi çok sevdiğim Trabzonspor’un olduğu yere götürecek. Benim için bir şeyler yapmak istersin; dünyalar benim olur araçtaki bordo-mavi bayrağı bana verirsen…”
**
Duydukları karşısında ne yapacağını şaşıran, mutlu olan, gurur duyan Trabzonlu öğretmen bir hayli heyecanlandı bordo-mavi bayrağı istasyon sahibine verirken.
Trabzonspor sevdalısı adam, eline aldığı bayrağı öper, itina ile katlayıp gömleğinin cebine koyar.
Ve iki Trabzonsporlu birbirlerine sıkıca sarıldıktan sonra tekrar görüşmek dileğiyle vedalaştılar…
**
Trabzonspor aşığı istasyon sahibi, yoluna bordo-mavi bayraksız devam etmeye hazırlanan aracın içindekilere:
“Trabzonspor’uma, Trabzon’uma selam söyleyin. Trabzonspor’u izlemek için en kısa zamanda çok sevdiğim şehrime geleceğimi söyleyin” demeyi de ihmal etmedi…
