Aykut Kocaman’ı severiz, sayarız. Saygılıdır, tek tartışılacak yönü teknik adamlığıdır. Kimine göre iyi, kimine göre yeterli değil...
Fenerbahçe’den kopup, Konyaspor’a kanat çırptığın süreci anımsıyorum... O süreç de sıkıntılıydı. Sürekli gitti, gidiyor, istifa etti, etmedi, tartışmaları günlerce sürdü.
Sarı-lacivertlilerin iç yapısını, yönetimini, takımı bizden daha iyi tanıdığın bir gerçek... O günleri anımsıyorum, başkan Aziz Yıldırım, senin için, “Bir daha bu kapıdan içeri giremez” diyerek kapıları kapatmıştı. Görüyoruz ki, aradan geçen o uzun süreç başkan Aziz Yıldırım’a o sözlerini unutturdu, yeniden Aykut Kocaman’a sarıldı!
Başkan Aziz Yıldırım’ın bu U dönüşüne lafımız yok, olabilir. Hatadan dönmek de bir erdemdir. Ahhh Aykut kardeş ahhh... Keşke dönmeseydin, iyi olurdu! Görüyoruz ki, hep aynı, değişen bir şey yok!
Osmanlıspor maçı sonrası, “Gereğini yapacağım” dedin, biz senin istifanı beklerken, ne görelim Samandıra’da takımın başındasın... Bu tablo geçmiş Fenerbahçe dönemini hatırlatıyor. Belli ki, sen de dersler çıkaramamışsın hocam!
Yönetim kanadının seni bırakmaması normal. Çünkü 6 ay sonra kongre var. Ancak söz de ağızdan bir kere çıkıyor. Ne dersin sevgili hocam?
Topal yedek olmaz
Bu oyunda elbette büyük takımlar da puan kaybedebilir. Bu işin doğasında var. Ne var ki, Fenerbahçe’nin durumu öyle sanıldığı gibi iş kazası falan değil! Tepetaklak gidiyor, zirve ile arası açılıyor. Yazılı ve görsel medyada günlerdir takım içindeki huzursuzluğu öne çıkaran haberler yazılıyor-çiziliyor. İşin özeti takımın içi fokur fokur, radikal kararlar an meselesi!
Arkadaş, radikal karar alsan ya da birkaç futbolcu kadro dışı bıraksan ne olur, bırakmazsan ne olur? Ortada mutsuz tablo var, zorla birliktelik var! Dememiz o ki, bu tabloda ayrılık kaçınılmazdır!
Hocanın kadro tercihi, oyuncu hamleleri bir kenara, benim kafama takılan Mehmet Topal gibi çok yönlü bir oyuncunun yedek bırakılmasıdır! Mehmet Topal’ı milli takımdan tanıyorum. İster stoper, ister libero, hatta kale hariç her yerde kullanabilirsiniz. Yani yetenekli, artı insan olarak da hiçbir saygısızlığını görmediğim örnek bir futbolcudur. Böylesi donanımlara sahip, Fenerbahçe’nin en istikrarlı oyuncularından biri olan Topal, neden yedektir, bunun açıklığa kavuşması şart!
Mehmet Topal’ın disiplinsizlik ya da hocasına karşı bir saygısızlıkta bulunacağına beni kimse inandıramaz. Çünkü böyle bir fotoğraf değil. Ben öyle tanıdım, yanılacağımı da sanmıyorum.
İki yüzlü adam!
Mircea Lucescu’nun maşallahı var, işine odaklanacağına, çenesini çalıştırıyor, abuk-sabuk konuşuyor. Rumen hoca, “Yabancı sınırı getireceğiz” diyor ve ardından da “Doğu ülkelerinde bunu yapmadan olmaz” gibi ‘şok’ söylemde bulunuyor.
Kimsin sen arkadaş? Ülkemizi doğu olarak nitelendiriyorsun, senin haddine mi düşmüş! Biz batısıyla, doğusuyla Türkiye’yiz, haddini bil! Öyle aklın sıra küçümsemeye çalıştığın bu ülkenin ekmeğini yiyorsun unutma!
Biliyoruz ki, bu sözleri çok eleştirilecek, o da yalanlama yoluna gidecektir. Biz de diyoruz ki yanlış tercüme falan diyerek yan yollara sakın ola sapma! Çünkü İtalyanca’yı iyi konuştuğun söyleniyor, biz de biliyoruz.
Cebe indirdin
Tabii ki güzel statlarımız, paramız da var. Diyor ki çok bilen, “Türkiye’de İtalya’daki gibi futbolcular yok” Yahu arkadaş sen nerede yaşıyorsun? Bizim burada da çok yetenekler var, bulup çıkarmak senin işin? O zaman git İtalya’ya orada çalış, niye buradasın? Eeee, para var ya ahhh o paraaa... Senin ülken sana sahip çıkmıyor, otur oturduğun yerde!
Bir de Türkçe’yi öğrenmek istemiyormuş. İster öğren, ister öğrenme, o senin sorunun... Galatasaray ve Beşiktaş’ta görev yaptın, o süreçte sana bir saygısızlık mı yapıldı? Her gittiğin yerde saygı ve sevgi gördün, artı milyonlarca doları da cebe indirdin!
Işıklar içinde uyu
Yaşamın gerçeği bu... Doğuyoruz, büyüyoruz, sonra göçüp gidiyoruz... Bazen genç, bazen yaşlı olarak... Geçtiğimiz günlerde sevgili Erdoğan Şenay ağabeyimizi uğurladık, ışıklar içinde uyusun.
Hani derler adamın dibi, Şenay öyle bir fotoğraftır benim penceremden... Futbolun aşığıydı, Fenerbahçe sevdalısıydı. Erdoğan Ağabey, bir futbol adamıydı. Sıkı Fenerbahçeli olmasına karşın, rahmetli İslam Çupi babayla birlikte efsane başkan Süleyman Seba ile yakın dost idi. Bu üçlünün sohbetine tanıklık edenlerdenim. Müthiş bir dostluk, müthiş bir iletişim söz konusuydu. Hayranlıkla onları dinlerdim, çok şeyler öğrendim o sohbetlerden, şanslıydım.
Şimdi bu üçlü öbür dünyada yeniden bir araya geldi. Üçüne de rahmet diliyorum, ışıklar içinde uyusunlar. Güle güle Erdoğan ağabey, Türk futbolu ve dostların seni asla unutmayacak.
