Beş maçta dört galibiyet, bir beraberlik... O da geriden gelip puanı kurtardığı Galatasaray maçı.
Kim ne diyebilir Trabzonspor’un performansına? Futbol olarak yeterli mi? Elbette hayır. Ama oynaya oynaya kendinizi geliştirmeye çalışıyorsanız, şampiyonluk adayları arasında yer almanız normal.
Kasımpaşa karşısında hücum yeteneklerini unutan, ama takım olarak iyi mücadele eden bir Trabzonspor izledik. İstatistiklere bakmadım ama 90 dakika boyunca rakip kaleyi uzaktan şutlarla deneyen, bunların sadece birini değerlendiren, çokça da Kasımpaşa kalecisi Ertuğrul’a takılan bir Trabzonspor vardı sahada...
Oysa ofansif anlamda daha üretken olması, kendi oyununu kabul ettirmesi gereken bir takım beklerdim.
Neden olmadı? Cornelius pivot santrfor. Mutlaka kanat ortaları ile beslenmesi gerek. Bu organizasyonu beceremedi bordo-mavililer. Danimarkalı’dan bir Sörloth beklemek yanlış. Alan boşaltan, savunmayı peşinden sürükleyen ve mücadele eden bir tarzı yok. Djaniny sakat olmasa, Avcı’nın ilk tercinine Cornelius yazılmazdı sanırım.
İki; Nwakaeme artık her takımın önlem aldığı bir silah. Dün de baskı altında istediklerini yapamadı. Gole katkısı önemli ama çizgide daha etkili olması gerekirdi. Savunmaya yardımlarını ise kutlarım.
Sağ kanatta Peres ve önündeki Abdülkadir Ömür uyumu zaman alacak. Yusuf Sarı’nın oyuna girmesinden sonra bu bölgeyi daha etkili kullansa da, Trabzonspor’un hocası alternatifler üzerine kafa yormaya devam edecek.
Gelelim Bakasetas’a... Son yıllarda yapılan en değerli transfer bence. Sadece üç puanı kurtarmakla kalmadı, çalışkanlığı ve hırsı ile sivrildi. Adam “liderim” diyor. Gerçekten de öyle. Keşke herkes aldığı parayı bu denli hak edebilse. Selam komşunun çocuğuna.
Kazanmak önemli. Ama Kasımpaşa gibi 6 oyuncusundan yoksun bir takım karşısında, özellikle ikinci yarıda bu kadar pozisyon verilmesi düşündürücü. Notlarıma baktım, Uğurcan öyle kritik kurtarışlar yapmış ki, takım savunması anlamında ciddi sorunlar olduğunu gösteriyor veriler. Kazanırken sevinmek doğal, herkes alkışlar; ama oyununu geliştirmek anlamında Trabzonspor’un eksiklerini görmesi ve önlem alması şart.
Avrupa futbolunun şapka çıkardığı oyunculardan biri olan Hamsik dünkü maçta silik görünse de, Berat’ın çıkmasıyla birlikte üstlendiği görev gereği, üçüncü bölgedeki etkinliği azaldı. Dolayısıyla Karadeniz ekibinin bir kanadı eksik kaldı.
Gelelim yiğidin hakkını vermeye. Geçen hafta taraftarının ıslıklarıyla 37. dakikada oyundan aldığı Abdülkadir Ömür ile maça başlamak, Abdullah Avcı’nın ne kadar şevkatli bir teknik direktör olduğunu kanıtladı. Gerileme döneminden çıkıp kendisini toparlamak ve eski günlerine kavuşmak adına Ömür için büyük şanstı. Sahaya kaptan Uğurcan’ın hemen arkasında çıkması da bir mesaj idi. Ömür’ü beğendim. Top ayağına yakışsa da sade oyunu tercih etmeli. Abdullah Hoca çok doğru bir tercih yaptı ve genç oyuncusuna sahip çıktı. Geçen hafta eleştirmiştim, naçizane bu hafta takdir ettim.
Tabelaya bakarsanız Trabzonspor doğru yolda. Uzun maratonu istediği yerde tamamlaması için rakip gördüğü takımlara kaybetmez ise, bu oyuncu grubu ve Abdullah hoca tarihe geçer. Sabır, hoşgörü ve destek şart!
* ‘Teşekkürler’ Bakasetas
