Bu sezon gerçekten tatsız tutsuz geçiyor. Futbol kalitesi, heyecanı ve seyir zevki, önceki yıllara oranla bir hayli düşük. İstikrar yok.
Her takımın kazanma şansı var. Bu süreçte “iki ileri-bir geri” gidenlerden biri de Trabzonspor.
Ünal Karaman son haftalardaki alışkanlığını Antalyaspor karşısında da bozmadı ve yine çift hücumcu ile çıktı. Sistemin çok verimli işlediğinden değil; Burak veya Rodallega’dan birini kesip, onları kırmama duygusunu yaşıyordur sanırım. Ama büyük risk olduğu görüldü.
Daha ilk 20 dakikada durumun vahameti ortaya çıktı. Ofansif oyunu seven Yusuf, Sosa ve Olcay’ın orta alanı rakibe teslim etmesini fark etmek zor muydu? Antalyaspor aldı sazı eline yıktı oyunu rakip alana. Gol zaten geliyorum demişti. Doukara göstere göstere topu ağlara gönderirken, herkes onu seyrediyordu.
Antalyaspor temposunu düşürmese, baskıyı sürdürebilse, Trabzonspor’un bu anlayışla puan alması mucize idi. Bulmuşsun böyle rakibi, devam et. Ev sahibi geriye yaslanınca roller değişti. Yusuf inisiyatif aldı, maç hareketlendi. Sürekli yer değiştiren Burak-Hugo birbirlerine boş alan yaratmaya başlayarak savunmanın dengesini bozdu. Önce maç dengelendi, ardından Cissokho’nun Burak’ı formasından çekerek neden olduğu budalaca penaltı, skora eşitlik getirdi.
Trabzonspor’un sistemi olmalı. Ama henüz böyle yok. Bu da işlerini güçleştiriyor. Kolay gibi görünen maçlar sıkıntıya giriyor.
Antalyaspor biraz dişini gösterince ikinci yarıda da inisiyatifi aldı. Kısa sürede üç net fırsat yakaladı, kaleci Onur geçit vermedi.
İnanın aciz durumlara düştü Trabzonspor. Karaman’ın müdahalesi gecikti. 74’de Yusuf çıktı, Abdülkadir girdi. Niye diye soramayız!
Belli ki hoca, Bülent Korkmaz gibi galibiyeti istiyordu forvetlerini tutarak da... Son andaki Hugo- Ekuban değişikliği, Burak’ın dokunulmazlığı ilgiliydi galiba! VAR uzatma dakikalarında aldatmayı çözmese maçın kahramanı, üç puanın mimarı olacaktı Burak.
İki haftada 4 puan kayıp. Bunun sorumlusu olarak sadece sahadaki futbolcuları göremeyiz. Haksızlık olur!
