Teknik direktörlük mesleği, işte bu sebepten çok zor bir mevki ve çok yüksek ücretli! Ateşten gömlek adeta...
Alın Ersun Yanal’ı... Meireles denilen vatandaşı şu maçta da tribüne çıkartsa, “dünya çapında yıldızı harcıyor” demezler miydi?
Ya da kulübede oturtsa, girip de bir işe yaramayınca “onur meselesi yaptı, oynamıyor”...
Tıpkı ilk on birde görünce “Meireles’i kazanmaya çalışıyor” yorumlarında bulunanların maç bitince “kurtul artık şu adamdan” buyrukları gibi.
***
Haksız da değiller hani!..
Zalim midir, hain midir, ayak beyin koordinasyonu mu bozuktur nedir; en rezalet faullerin ve en kritik kırmızı kartların kahramanıdır kendisi.
Kimse merak etmesin. Meireles adı eski bir sevgili dövmesi gibi anılarında kaldı artık Fenerbahçe’nin ve “silinmesi” çok yakın.
***
Alın Bilic’i... Maçtan önce bir saat kulakları çınlamış, heyecandan sanmıştır Hoca!
Atiba niye sol bekte?
Motta nerede?
Hani “yenilmez” Fenerbahçe için ekstra hamle?..
Oysa şahane oynayan bir Beşiktaş vardı Kadıköy’de. Orta sahadan iki pasla gol atmayı sürdüren bir Beşiktaş ve özellikle ilk yarıda bir asist iki de golle tartışılan varlığını kanıtlayıp vazgeçilmez kılan Almeida.
Asılında hepsi... Kaleci Tolga dahil.
***
Kimse bahane aramasın. 10 kişi kalınca da oyun disiplininden kopmayan, zaten varlığı ile yokluğu belli olmayan Meireles’i aramayan bir Fenerbahçe vardı sahada.
Müthiş... İştahlı... Özgüvenli.
Alper ileri çıkınca Mehmet Topal yalnız kalsa da idare ediyor, Kuyt varını yoğunu ortaya koyuyor, Sow ve Emenike Fenerbahçe’nin kilometre kriterini aşıyordu. Dalga geçilen “antrenmanda koşu mesafesi” on kişi kalınca çok işe yarıyordu işte.
***
Asıl mücadele Beşiktaş 3-2 galipken ve 69. dakikada Necip kırmızı kart görüp futbolcu sayıları eşitlenince başladı. O dakikaya kadar şahane bir maç yöneten Çakır’ın kararı (forma çekme karşılıklı olduğu için) hatalıydı.
Fenerbahçe’nin 83’deki beraberlik golü bitmeyen bir mücadelenin armağanıysa şayet; en çok hak eden bir futbolcuya, Kuyt’a nasip olması rastlantı olamaz.
Adalet...
***
Hiç taraf tutmadan, hiç üzülmeden, kızmadan, puan hesabı falan yapmadan sahadaki herkesi ve hocaları tebrik etmek lazım bu derbi için. Maçın heyecanı, mücadelesi, pozisyonları, golleri belli etti ki, “en büyük derbi unvanını yavaş yavaş Fenerbahçe-Beşiktaş maçları hak edecek; şimdilik etti bile.
