-Yahu tekvandoda finale kalmışız! -Helal... Kimmiş?
-Azize.
-Nereli, Türk mü?
-Sapına kadar!
-Oh be.
Ben bu diyalogu duydum (dün) öğle saatlerinde...
Acaba bir tek ben mi?
Ya siz?
Duydunuz mu, söylediniz mi, aklınızdan mı geçti?
* * *
Biliyorum; hassas bir konu...
21. yüzyılda, iletişim ve ulaşım zaman/mekan kavramını yapıştırırken, üstelik sayısız örnekleri yaşamın her adımında zenginlik yaratırken, insanları “bizden-yabancı” diye etiketlemek ilkellik demek.
Ay-yıldızlı forması üzerinde, al bayrağı elinde şampiyonları, doğum yerine-rengine-diline-dinine hatta “mimik ve jestlerine” göre benimsemek veya reddetmek tuhaflığın dik alası.
Ama samimi olun; Ramazan Şahin minderde aldığı altın madalyadan sonra Türk halkına tercümanla mesaj yolladığında irkilmediniz mi? İstiklal Marşı “Kalinka”nın melodisine uymayınca, mırıldanacak bir şey bulamadığında içiniz cız etmedi mi?
* * *
Devşirme sporcuya karşı değiliz de... Bizde hesap tutmadı. Tolerans kapasitemizi aştı.
Yerli malı fren yapınca ithal göze battı.
Biz 72 milletten insanın “ekonomik çimento” ile yapıştırıldığı ABD değiliz ki...
Zaten “çimento” ekonomiden oluyorsa, bizim bin kere un ufak olmamız lazımdı.
Demek ki, başka “şeyler” var.
O zaman o “şey”lere dikkat ve hürmet etmek, onlar için titizlenmek gerekmez mi?
Madalya alanların yarısı/üçte biri devşirme ise bu iş insanlık, medeniyet, modernlikten çıkıyor “hesap” kategorisine giriyor ki, şu soruyu sormak gerekiyor:
Neden olimpiyat madalyası istiyor Türk milleti?..
Zirveye çıkan içinden biri ile özdeşleşerek sevinmek için.
Aksi halde olimpiyatta madalyadan çok ne var?
* * *
Ve asıl önemli mesele...
Devşirmeler madalya devşirdikçe, Türk insanının uykuya yatmış milliyetçiliği depreşiyor, uyku sersemliği ile kendisine hiç yakışmayan kafatasçılığa kadar götürüyor işi.
“Bana ne Ramazan’ın madalyasından; adam Rus”.
“Elvan, Afrikalı”
Bu cümleleri söylemediyseniz bile hiç duymadınız mı iki haftadır?
Kızmanız mı gerekir, hak vermeniz mi diye kararsızlık içinde kalmadınız mı?
Biz ne umuyorduk madalya için ithal takviye yaparken?
Kutlayıp kutsayarak “Ulusal birliğimize” katkı yapmak...
Durduk yerde ırkçılığa varan milliyetçilik söylemleri indi sokağa.
Ters tepti.
