“Şimdiii... Bir İstanbullu, bir Bursalı, bir de Trabzonlu aynı uçakta” diye başlayan Karadeniz fıkrası gibi;
“Fenerbahçe, Trabzonspor, Bursaspor Avrupa’ya gidiyor. Biri diyor ki, ben paraşütsüz atlarım!..”
İnat, kıskançlık, aymazlık, acemilik ne güne duruyor.
Ve malum sonuç:
El ele, cumburlop aşağıya.
Fenerbahçe yoktan yere “Alex problemi” yaratarak, Trabzonspor “kayıp yıldızlarına” ağlayıp sızlayarak, Bursaspor -maçı geçtik- kendini bile kontrol edemeyerek Edirne civarındaki serbest düşüşü Anadolu topraklarında tamamladı.
Kim sebep olmuşsa bizden çok üzülmüştür mutlaka. Ama üzülmek sorumlulukları erteletmiyor.
Bedeli olacaktır elbet.
Hadi Bursaspor acemi. Peki Trabzonspor’a ne demeli?
Yönetim, kafayı geçen sezonun kupasına takmış. Teknik direktör, elden kaçırılıp yeri doldurulmayan futbolcular yüzünden yönetime alınmış.
Bir acayip zor yarış!
Para yok desen; Avrupa bitiyor bir yandan yabancı futbolcu alınıyor.
Karadeniz fıkrası gibi.
Fenerbahçe’ye gelince... Tabi “en büyük” olduğunu iddia eden kulüpte çok daha büyük oluyor ve olacaktır hayal kırıklığı.
İşin kötüsü, bu sefer “suçlu” ne Federasyon ne de medya. Hezimet “yönetici-teknik direktör- kaptan” marifetiyle gelmiş!
Fenerbahçe’yi “ihya etmek” için seçilmiş, başarılı kılmak için para verilen insanlar, milyonların gözü önünde birbirine girmiş.
Bir kişiye faydası olmamış. Bir şey değişmemiş.
Fazladan “gerilim”!..
Ekstradan Şampiyonlar Ligi’nden elenme.
Cabası, başkan-hoca-kaptan olarak taraftar gözünde değer yitirme.
Fıkrada uçaktan atlayana güler geçeriz.
Gerçek hayatta ise dehşete düşeriz. En hafifinden ya “çıldırmış” deriz ya da “mantıksız”.
Her kimse bu kulüplerin sorumlusu, her kim futbol takımının aklıysa, kimler oynuyorsa, artık çılgınlık ve mantıksızlık yapmasınlar moralini bozdukları milyonlardan özür dilesinler.
Futbola en son lazım olanlar bu çılgınlar ve mantıksızlardır.
Yoksa hesaplaşma kapıda.