Fatih Terim’i “yapmadığı bir şey ile” suçlayacak halim yok tabi!.. Lakin Danimarka özel maçına damga vuran unsurlardan bir tanesi de “Fatih Terim korkusuna” oyuncu tercihleriydi.
Burak ve Selçuk 45’er dakika alabildiler maçta.
Neden?
İyi olmadıklarından mı?
Hayır, cuma günü Galatasaray’ın, Karabük maçı var. Diri kalsınlar!
O maçı cuma oynamak isteyen Galatasaray. Ama “yıpratmayalım futbolcularını da başımız ağrımasın” endişesi “şüphe” olmaktan çıktı sahaya yansıdı.
Bu sebepten Umut 6 dakika oynadı, Hamit ve Emre yedek kulübesinde izledi maçı.
Bir tek Semih 90 dakika sahada.
Karabük maçında Semih kötü olursa “onun da hesabını sorarlar sonra”!..
Şaka bir yana, 500. milli maçı kazansak fena mı olurdu?
Yine de “Terim sebep oldu” demek mümkün değil... Ortada bir “korku” varsa, sebep Fatih Terim değil “Fatih Terim’in karizmasından vazife çıkaranlar”.
Bahane kalmadı!
Artık bitti. Sızlanmaya, şikayete, mağduru oynamaya paydos. Bu millet, Milli Takım’ına vereceği her şeyi verdi.
500. maç İstanbul’un fetih yıldönümü gibiydi Arena Stadı’nda.
Spor Bakanı’ndan maskot Kanki’ye, Federasyon Başkanı’ndan milletvekili santrafora, medyadan Hadise’ye kadar herkes Milli Takım’ı kucakladı.
Kucaklayıp göğe kaldırdı hatta.
* * *
Bakan Kılıç ve Başkan Demirören, resmen “Eleştirmeyin” dedi.
“Takımı da hocayı da eleştirmeyin sevin, destekleyin”!
Abdullah Avcı’nın kredisi, şimdiye kadar hiçbir teknik direktöre nasip olmayacak şekilde “ömür boyu” yapılacaktı neredeyse!..
Yetmedi.
Birkaç önemli ismi unutmak pahasına davet edilen Milli Takım ünlüleri destek verdi.
Kolay değildi o kadar büyük egolara lacivertleri çektirip poz verdirmek. Kırgını vardı, üzgünü vardı, işi olan vardı ama çağırılanların hepsi gelip geçtikleri Milli Takım ile onu yönetenlerin emrindeydi.
* * *
Bitmedi.
Maçı anlatan Hakan Şükür öyle torpilli gitti ki, sanki 4-0 öndeymişiz gibiydi.
Danimarka teknik direktörünün kaç senedir görevde olduğunu hatırlatarak ve potansiyel bir Spor Bakanı olarak Abdullah Avcı’ya “garanti” verdi - Danimarka çok örnek almamız gereken bir durumdaymış gibi.
* * *
Ya tribünler...
İlgisinden sürekli şikayet edilen tribünler, bir hazırlık maçı için hiç de fena değildi.
Ay Yıldız dışında tek kelime işitilmedi ağızlarından. Kırmızı - Beyaz’dan başka hiçbir renk görülmedi.
Resmen nokta atışı duygu seli.
* * *
Daha ne olacak?
2014’ü şüpheli, yeniden yapılanması nasıllı, teknik direktörü tartışılan, kendi sahasındaki hazırlık maçında Danimarka’nın çömez takımını yenemeyen, yenilik adına bir tek Kerim Frei’ı ileri süren Milli Takım’a ne kadar “gönlü bol” olduğunu gösterdi işte Türkiye.
Andorra “zaferinden” sonra da zirve yapar sevgi. Malumunuz; galibiyet futbol kadayıfının kaymağı.
Yani bahane kalmadı.
Bundan sonra günah da sevap da millilerin boynuna.