Mesleki çizgim ve fikirlerim hakkında kayda geçmiş en güzel cümlelerin en az yarısı Kazım Kanat’a aittir.
Nasibine çok ağır eleştiri düşenlerin bile ardından ağıt yakıp göz yaşı döktüğü bu “özel adam” için neler hissettiğimi varın siz hesap edin.
Beni geçin... Ben onu çok severdim ama gerekçelerim vardı.
Kadim, mesleki, milli, etik gerekçeler.
Bir tür gönüldaşlık diyelim.
Altına imzasını attığı yazılarım, paralel yorumlarım ve öncülük ettiği konularda hiç çekinmeden peşine takıldığım o kadar çoktu ki, sayamadım.
Eleştirdiğimde bile dostlukla karşılandım.
Beni geçin... Bende yeri başkaydı.
* * *
Peki, bu bükülmez kalem, olanca sivriliğine rağmen bu ülkenin yüreğinde nasıl böyle büyük bir yer edindi?
Çünkü bizim gibiydi...
Her şeyi şeffaf ve ortada.
Hatasıyla, sevabıyla, kızgınlığıyla, dostluğuyla aynı biz...
Hangimiz şikayet edip eleştirdiğimiz şeyleri bilerek/bilmeyerek yapmıyoruz ki?
Halk katında kredisi büyüktü Kazım Kanat’ın.
Aklımızdan geçeni çekinmeden yazacak, korkmadan söyleyecek kadar bize benzeyen... Bizim yerimize bedelini ödeyen... Ölçüyü, kızgınlığı geçtikten sonra hesaplayacak kadar bizdendi sevgili Kazım.
Feleğin çemberinden geçmiş İstanbul özgüveni ile Hoca Nasrettin çelebiliğinin senteziydi... Yazıda Orhan Kemal haşarılığı ile Ahmet Rasim nakışının karışımı. Ekranda bazen yaramaz çocuk, bazen derin filozof.
Sevgi dolu aile babası.
Aynaya bakın tanırsınız bu şahsiyeti:
Aynı siz...
Mesleğini gözü gibi koruyan... Ülkesini seven... Türkiyeli... Türkiyeci.
* * *
O yüzden sevdi onu Türkiye.
Kaşında yara bandıyla çıkanı bile affetmeyen ekrana, ayağının altına kanseri koyup çıktı yıllarca.
Ezdi onu, yendi.
O bizdi...
Biz neysek o.
Bizim kadar umutlu, bizim kadar bilge, bizim gibi coşkulu, hatta bizim kadar hasta.
Dün “o”ydu; yarın biz... Bizim tahayyül bile edemeyeceğimiz kadar dik durdu.
Fark buydu.
Galiba bizden biraz daha cesurdu.
Durup dururken kimseyi sevmez bu millet.
Kazım Kanat’ta kendini gördü.
Sevdi.
Kaybetti.
Şimdi yas zamanı.
Çok kederliyim çok...
Hepimizin başı sağ olsun. Ailesine sabırlar dilerim.