Peki... Neşe doluyor mu insan? Sorunun muhatabı Bedri Baykam. İşini bu kadar güzel yapıp demokrasi mücadelesini bu kadar temiz veren, hatta futbol fanatikliğini bile bu kadar incitmeden yaşayan bir insan/bir sanatçı/bir dünya adamı, böğründe rambo bıçağı acısı hissediyorsa... Orada bayram her gündür!
Ne diyelim... Allah şifa versin.
Hem Bedri Baykam dostuma hem de bu güzel ülkeyi cehenneme çeviren manyaklara.
23 Nisan’a dönelim.
Ve tıpkı Bedri Baykam gibi şu ısırgan futbol dünyamızda hak edenin hakkını verelim:
Milliyet Gazetesi Yılın Sporcusu töreninde onur ödülü alan sanatçı Enis Fosforoğlu’nu hatırlarsınız.
Sebep neydi?
On bin çocuğa “futbol bir oyundur” demiş, sahneden fair play dersi vermişti.
On bin çocuğa tiyatro ve futbolun güler yüzü.
Ders gibi değil; gülerek eğlenerek.
Saçmalayanları iğneleyerek.
Kimin fikriydi?
Akıl eden, elini taşın altına koyan, Futbol Federasyonu Başkanı Mahmut Özgener’di.
Hiçbir getirisi görünmeyen, tamamen gelecek nesilleri eğitmeye yönelik girişim, Enis Fosforoğlu’nun şahsında gereken ilgiyi saygıyı takdiri Milliyet’ten gördü.
Olay büyüdü.
UEFA Fair Play Komitesi’nin de başkanlığını yapan Şenes Erzik, “Nereden aklınıza geldi bu muhteşem iş” dedi.
“UEFA’ya FIFA’ya taşırım ben bunu...”
Neden olmasın?.. Holiganların futbol dünyasına tiyatro yoluyla fair play ruhu enjekte eden bir fikir. Dünya’da ilk. Türkiye’de hiç.
Oyunun İngilizce çevirisi UEFA yolunda 23 Nisan’da.
Destek mi verirler, uluslararası ödül mü bilemem... Ama 23 Nisan’da olayın ikinci etabı var. Kadıköy Halk Eğitim Merkezi’nde 15.30’da sahne açıyor.
Bir on bin çocuk daha.
Belki sonra yüz bin.
Ben gidemem; yaşım tutmaz.
Haydi çocuklar oyuna. Gidin ve Bedri Baykam gibi sanatçıları korumayı, futbolu zevk olarak algılamayı eğlenerek öğrenin.
