Milli Takım haftası dönüşü için vasatın üstünde bir maç oldu. İlginç olan Trabzonspor’un Konya’yı sürekli eksik yakalaması. Sürekli arkaya atılan toplarla pozisyona girmesi. Savunmasını öne çıkarmış, orta sahada baskı yapamayan ve topu ileride tutamayan Konyaspor’a karşı normalde umabileceğinden çok daha rahat gol şansı yakaladılar.
Umut’u ferahlatan gol de böyle bir akından. Burak gol vuruşunu yapabilir, penaltıya gidebilir, kaleciyi geçebilir. Çok seçenekli akın şansı var. Maç berabere, şampiyonluk adayına karşı böyle açıklar veriyor Konya.
Burak bunu değerlendirdi. Boştaki Umut’u görüp 100. golünü attırdı. Arkadaşını rahatlattı. Hem de kendi adına bu yıl boyunca yaptıklarına, ilklerine bir yenisini ekledi. Burak bu sene büyüyor. Geçmişte durup durup kendisini yere atan adam, bu yıl da bunları yapıyor belki ama darbe alıp ayakta kaldığı da çok. Alışkanlıklarını değiştirdikçe fiziğinin ve yeteneklerinin hakkını veriyor. Tamamen kurtulsa onlardan, uçup gidecek.
Şaşırtıcı bir takım
Konya’nın oyun yapısının Trabzonspor’a fazlasıyla uymasının temel nedeni, ev sahibinin ön liberosuz oynayışı. Tamamı topla oynamayı bilen orta sahayı önde kontrol etmeye çalıştığınızda sizinle fizik mücadeleye girmeden topu koşturabiliyorlar. Üstüne onların fizik gücü eksik ama savunma ve hücum hattında bu eksik kalan enerji fazlasıyla var. Örnekse, en iyi savunma adamları Umut, en iyi hücumcuları Selçuk belki de...
Dolayısıyla şaşırtıcı bir takım Trabzonspor. Standart Türk tipi taktiklerle durdurulması kolay olmuyor. Orta sahada kemik gibi bir ön stoper, önde pivot santrfor vs. Bunlar yok. Top oynama derdindeki orta saha işliyor.
Eksik kalan ise skor yüzdesi. Olağanüstü çalışkan hücum hattı Jaja dışında çok düşük bir yüzdeyle skor buluyor. Jaja ise az pozisyona giriyor. Savunma kanatlarından en az birisi hücuma gelmezse de maçı koparmak zorlaşıyor. Akın sürekliliği ve skor yüzdesi onların en büyük sıkıntısı.
