Fenerbahçe, geride bıraktığımız hafta Galatasaray karşısında çok iyi sonuç almış olsa bile çok iyi oynamamıştı. Futbolu buna rağmen hafta boyu çok abartıldı.
Fenerbahçe, Göztepe maçına adeta golle başlamasına rağmen, sonraki dakikalarda hep geriye gitti. Göztepe, başlangıçta yediği golün şaşkınlığını attıktan sonra Fenerbahçe’yi Fenerbahçe’nin silahıyla durdurdu.
Göztepe önde bastı. Böylece Fenerbahçe’nin önde basmasını, hızlı ve organize ataklarla çıkmasını engelledi. Nitekim, ilk yarıda önce Moubandje’nin, sonra Tjaniç’in vuruşlarını kaleci Altay önledi. Halil’in şutu kılpayı dışarı çıktı.
Oysa Fenerbahçe, duran toptan kazandığı golün dışında, ilk yarıyı yarım pozisyon bulamadan tamamladı. Hem de kalesinde büyük tehlikeler yaşayarak...
İrfan Can’ın hakkını yemişiz. Sahada dursa, kalitesi yeter... Oynadığında zaten sonucu değiştiriyor. Özellikle ilk yarıda çok arandı. Mert Hakan, Galatasaray maçının çok gerisinde kaldı.
Bitmedi, Osayi Samuel‘in kanadından Göztepe çok geldi. Bu pozisyonlarda Rossi hiç dönmedi, savunmaya hiç yardım etmedi. Serdar Dursun topla hiç buluşamadı. Ferdi, kişisel oyun merakından çok top kaybetti.
Fenerbahçe belki de erken golü de bulunca, “Nasıl olsa kazanırım” anlayışına kapıldı. Ancak kaleci Altay’ın çıkardığı iki top olmasa, ilk yarı sonunda soyunma odasına yenik giden taraf olurdu.
İkinci yarıda fazla değişen birşey olmadı. Sahada durgun Fenerbahçe karşısında, diri Göztepe vardı. Fenerbahçe pozisyon bulmakta zorlandı ama ilk yarıda olduğu gibi Göztepe’ye “bol keseden” pozisyon da vermedi.
Maçın başından sonuna kadar “canavar” gibi oynayan, sahanın her yerini dolaşan, her tehlikeyi büyümeden bastıran adeta “deli danalar” gibi dolaşan, daha doğrusu “canını dişine takıp koşan” Crespo vardı.
Bu nasıl bir kondisyon, bu nasıl bir yürek, bu nasıl bir takımdaşlık duygusu... Nerede bir topa müdahale gerekiyorsa, savunmada, hücumda, orta alanda; her yerde Crespo vardı...
Fenerbahçe’nin penaltısını kullanmak için topu eline alan Valencia’nın, seyircinin isteği üzerine topu Arda‘ya bırakması, çarpıcı bir “Abilik” örneğiydi.
Göztepe 9 maçtır kaybediyordu. Fenerbahçe yenilgisi ile bu seri 10 maça çıktı. Yazık... Koca Göztepe takımı, “dönülmez akşamın ufkunda” gibi...
Tıpkı geçen hafta Galatasaray maçında olduğu gibi Fenerbahçe’nin en iyi maçlarından biri değildi. Ama Fenerbahçe kazanmayı alışkanlık haline getirdi. Biraz kımıldaması bile kazanması için yetiyor. Göztepe maçı da kımıldayarak kazandığı maçlardan biri oldu.
