‘Başarı bana bir garip geldi’

Geçtiğimiz haziran ayında ikinci stüdyo albümü ‘Melodrama’yı müzikseverlerle buluşturan Lorde, Vanity Fair dergisine konuk oldu. 2013 yılında henüz 16 yaşındayken çıkardığı ‘Pure Heroine’ isimli albümündeki ‘Royals’ parçasıyla dünya çapında başarı yakalayan 20 yaşındaki Yeni Zelandalı şarkıcı, yeni albümünden, kişiliğinden ve ilişkilerinden söz etti.

Kısa bir süre önce ‘Saturday Night Live’ şovu, Glastonbury ve Coachella müzik festivalleriyle sahnedeydiniz. Üzerinizde bir baskı hissettiniz mi?

Evet, üç yıl aradan sonra Coachella’nın ana sahnesinde konser vermek rahatlatıcıydı. Aslında çok büyük bir baskı hissediyorsunuz, ama o atmosfer yaptığınız işi hak ediyor. Yüksek oktavdan yaşadığımız dakikalar, bu işin nereden geldiğini bizlere yansıtıyor. Bir şekilde binlerce insanın önünde sahnede olmak, oturma odamda şarkı söyleyip dans etmekten çok da farklı değil.

Yeni albümünüzün adı neden ‘Melodrama’?

19-20’li yaşlarımızda deneyimlediğimiz duygularımıza hitaben bu ismi koyduk. Çok yoğun iki yıl geçirdim ve gülerken, ağlarken, dans ederken ya da aşıkken hissettiğim her duygu, en uçlardaydı. Biz de bu durumla alay ettik ve albümün adını ‘Melodrama’ koyduk. Albüm, kendime, “Bunu unutma” dediğim her anın ve düşüncenin bir koleksiyonu oldu.

İşinizi koruyan bir yapınız var. Dimdik durmak zor olmadı mı?

Bu durum bana hiçbir zaman korkutucu ya da büyük bir olay gibi gelmedi. Bu işe başladığımda çok gençtim ve diğer genç insanların hatalarını görebiliyordum. Herkes 16 yaşında kendini bir şeyler sanıyordu. Bense milyon dolarların konuşulduğu bir toplantıya girip konuyu kapatmaktan asla çekinmedim.

Kırmızı halı davetlerinden kaçıyor musunuz?

Kendi gücüme inanan ve diğerlerinin beni kırmızı halıda bir ezik gibi görmesine ihtiyaç duymayan biriyim. Böyle davetlere katıldığım zaman kendimi hiç iyi hissetmiyorum.

‘Greenlight’, yeni albümünüzün ilk hiti oldu. Bu bir ayrılık şarkısı mı?

Kesinlikle bu bir ayrılık şarkısı. Günlük hayattaki tüm ilginç yanlarımı işe çeviriyorum. Geriye, yediğim, giydiğim, hangi mağazaya ya da sahile gittiğim kalıyor. Çekmecede bir şeyler bırakmamaya çalışıyorum. Artistlerin gizemli havasını seviyorum.

Peki ya ilişkiler?

Yaptığınız iş çevrenizdeki insanlara biraz zor gelebiliyor. Ama uyum sağlama süreci çok hızlı. Karşınızdakinin bununla başa çıkıp çıkamayacağını hızlı bir biçimde anlayabiliyorsunuz. Ben bu popülerliği ve başarıyı elde ettiğimde çok gençtim ve bana garip gelmişti.

‘Royals’ı seviyorum’

Şimdiye dek hiçbir sahneden beni şöhrete kavuşturan ‘Royals’ parçasını söylemeden inmedim. Ama bu durumdan rahatsız da değilim. Bir şey üzerinde 2.5 gün çalıştıktan sonra bir efsaneye dönüşmesi bence komik. Neyin tutulacağını başta bilemiyorsunuz.

Ama o şarkıyı dinlediğimde, söyleyen şımarık çocuğun (kendisi) inatçılığından da çok etkileniyorum.