Gönüllü tiyatro elçisi

Çocuk tiyatrosu kurmaya nasıl karar verdiniz?
Çocuklara olan sevgim, onlarla daha çok beraber olma isteğim, beni bir şeyler yapmaya itti. Sanatın en önemli dallarından tiyatroyla çocukları tanıştırmak istedim. Onlara tiyatro sevgisini aşılamak üzere 2000 yılında yola koyuldum. Böylece tiyatromuz 10 yıl önce kurulmuş oldu. Tiyatro nefes alıp yaşadığım yer. Çok şanslıyım ki çocuklara tiyatro yapıyorum. Bizim oyunlarımız 7’den 77’ye herkesi ilgilendiriyor. Çocukların ailelerine ulaşabilmek için sokak tiyatrosu da yapıyorum.

Sabancı Vakfı’yla nasıl buluştunuz?
2006 yılında bir sabah uyandım ve Sabancı Vakfı’na mektup yazdım. Anadolu’ya gidip oradaki çocuklarla buluşma ve onları tiyatroyla tanıştırma isteğimi ilettim. Sabancı Vakfı’nın desteğini almaya başladığımız 2006 yılı eylül ayından itibaren, İstanbul’un yanı sıra Anadolu’daki
35 kente giderek 2 bine yakın oyun sergiledik ve bunun için 30 bin kilometreye yakın yol kat ettik. Her yıl 10 kent seçiyoruz. Bir kentte ortalama 5-6 gün konaklıyoruz. İlçelerdeki ilköğretim okullarını ve yatılı ilköğretim bölge okullarını da programımıza dahil ediyoruz. Tüm oyunları ücretsiz sergiliyoruz.

Anneniz Aysel Gürel’in Art Tiyatrosu’na desteği nasıl oldu?
Annem beni devamlı yüreklendirerek ve oyunlarımıza şarkılar yazarak destekledi. Başarımızda annemin payı çok büyüktür. Ayrıca ablam Müjde Ar, eniştem Ercan Karakaş ve oğlum Söz, bu yolculuğumda her zaman yanımda oldu.

Müzisyen Ayla Çelik ekibe nasıl katıldı?
Ayla Çelik annemin çok sevdiği bir söz yazarı ve bestecidir. Hastalığı boyunca annemi hiçbir zaman yalnız bırakmadı. Annem yolculuğa çıktıktan sonra güfte ve besteleriyle benim yanımda oldu. İki yıldan beri oyunlarımıza muhakkak bir engelli şarkısı koyarak duyarlı davrandığı için de Ayla’ya çok teşekkür ediyorum.

‘Herkes için Var’ isimli oyununuzun çocuklara verdiği mesaj nedir?
Oyunumuzun ismi ‘Güneş Herkes için Var’. Mesajımızsa, “Edirne’den Kars’a, Samsun’dan İzmir’e, Ordu’dan Hakkari’ye çocuk her yerde çocuktur. Onlar bizim yarınlarımız. Hepimiz eşitiz, ayrımız gayrımız yoktur. Biz bu toprağın çocuklarıyız.” 400 bin çocuğa tiyatro sevgisini aşıladığımıza, hayatlarında yepyeni pencereler açtığımıza, kültürel gelişimlerine katkıda bulunduğumuza inanıyorum.

Oyunu izleyen çocuklardan nasıl tepki alıyorsunuz?
Tepkiler bizi çok mutlu ediyor ve Sabancı Vakfı’yla ne kadar doğru bir işe imza attığımızı gösteriyor. Oyunu izleyen çocuklar, “Tekrar gelin, gelin, gelin, gelin” diyorlar. “Mehtap Abla seni çok seviyoruz” diyorlar.

“Günde ortalama bin çocuk öpüyorum”
Diyarbakır’da Ahmet isimli bir çocuk, oyunu aynı günde beş kez izledi.
O yılki son oyunumuzdu. Dekorları toplayıp İstanbul’a hareket edecektik. Bize yardım etti ve “Sen şimdi gidiyorsun ve ben seni çok özleyeceğim” deyip boynuma sarıldı. Hüngür hüngür ağladı. Bir de benim Mertcan adında, Van’da bir arkadaşım var. Asker bir ailenin oğlu. Her ay beni muhakkak arar, okuluyla ve aldığı eğitimle ilgili bilgi verir. Bütün çocukları kendi çocuğum olarak görüyorum. Bu çocukların çoğu tiyatroyu ilk defa bizden izledi. Oyunu izledikten sonra gelip “Bu filmi çok beğendim!”, “Öpebilir miyim?”, “Size dokunabilir miyim?” diyorlar. Size dokunmayı, sizin onlara dokunmanızı çok önemsiyorlar. Çok şanslıyım ki günde ortalama bin çocuk öpüyorum.

“Bizim oyunlarımızda ayılar, kuşlar yok”
Oyunlarımızı seçerken çok hassas davranıyoruz. Pedagoglardan yardım alıyoruz. Onların onayladığı oyunları seçiyoruz. Ayrıca, oyunlarımızda öğüt vermek yerine çocukların her gün karşılaşabilecekleri olayları sergiliyor ve nihai kararı onlara bırakıyoruz. Hazır metinler kullanmaktansa, günümüz koşullarına uygun ve çocukların içinde bulundukları bilgi çağını yakalayabilecekleri özgün metinler tercih ediyoruz. Bizim oyunlarımızda ayılar, kuşlar yok. Fantastik karakterler kullanmadan oyunlarımızı yazdırıyoruz. Tiyatro çocukları sanatla tanıştırıyor, onların hayal dünyasını zenginleştiriyor.