Fetişizmin de bir raconu var

Ayşe Arman’ın Hürriyet Pazar’daki Hıncal Uluç röportajı iştahla okunan cinstendi. Fotoğraflardaki fikir ise güzel ama styling başarısızdı. Aslında ilk bakışta insan anlamıyor fakat fotoğrafı okumaya başlayınca eksikler ortaya çıkıyor.
Twitter’da Serdar Turgut “Fotoğraflar fetişist duyarlılığı ile çekilmemiş. O ayakkabılar olmaz mesela...” dediğinde uyandım birden meseleye.
Şimdi, efendim...
Röportaj konusu seks. Seks konulu röportaj eşliğindeki mizansen buram buram fetişizm kokuyor. Erkeğin gözleri bağlanmış, elleri kelepçeli halde bir tabureye oturtulmuş; kadın onun yanı başında sert bir ifadeyle objektife bakıyor, tek eliyle erkeğin kafasını kavrarken diğer elinde de polis copunu sallıyor.

Altın zincir ne alaka?
Bu mizansende “Dominatrix” rolüne soyunan Ayşe Arman’ın kostümü sakil duruyor. Belli ki kostümcüden rasgele bir polis üniforması bulunmuş, Arman dolabından bir ayakkabı getirmiş yanında. Bu rolle hiç uyumlu olmayan ve normalde bir yaz elbisesiyle eşleştirdiği altın zincirleri de boynunda asılı kalmış. Biraz dağınık görünmek için gömleğin kol ağızları açık bırakılmış, nedenini hiç anlamadığım şekilde gömleğin yakaları kaldırılmış. Gömlek de üzerine iki beden büyük duruyor ya neyse... (Bu tarzda bol bir gömlek ancak “Dağınık Yatak” adlı başka mizansende, altına hiçbir şey giyilmediğinde uyum arz ederdi. Polis sevgilimin gömleği misali...)
Polis üniforması, aynen hemşire, hizmetçi ve liseli kız formaları gibi, üniforma odaklı cinsel fantezilerin başrol oyuncularındandır. Dolayısıyla, internette bir-iki tıkla fantezilerin ideali polis üniformalarına kolaylıkla ulaşabilirsiniz. Göreceksiniz ki, bunların hiçbiri Arman’ın üzerindeki üniformanın siluetini andırmıyor.
Ben olsam Arman’a daracık bir üniforma giydirirdim. Etek olmak zorunda değil, pantolon da olabilirdi. Pantolon olsaydı; daracık gömleği göbeğini açık bırakacak şekilde göğüs altında biterdi veya bağlanırdı. Zaten iki-üç düğme fazla açarak göğüs dekoltesi yapmış (ki doğru); daracık bir gömlekte bu göğüs dekoltesi daha belirgin olurdu. Etek giydirseydim, bu etek kalçalarını saran cinste dar ve minicik olurdu. Belki beline de bir kemer veya deri bir korse takardım. Ya da kısa bir şort olurdu altında...
Zımbalı platform ayakkabılar veya çizmeler; bunun yanında tasma şeklinde bir kolye de üniformasını tamamlardı.



Kırmızı top nerede?
Hıncal Uluç’u ise fetişist racon gereği simsiyah deri bir mask ve ağzında kırmızı topla görmek isterdim. (“Pulp Fiction”ı hatırlayın. Adam nefes almamalı, bağırmak istediğinde de sesi çıkmamalı...)
Suriye Pasajı’ndaki kostümcü Retro yerine, bir Sex Shop’a gitseler bu malzemeleri bulmaları epey kolay olurdu.
İşte o zaman yalandan fetişizm olmaz ve bu fotoğrafların tadından gerçekten yenmezdi... Haksız mıyım?