‘Oyunculuk meslekten öte bir tutku’

Alper Saldıran, üretmenin, sanatın hayatın ta kendisini olduğunu söylüyor. ‘Kürk Mantolu Madonna’ ile sahnede, ‘Bir Aile Hikayesi’ dizisiyle ekranda izlediğimiz oyuncu, ‘Siyah Odadan Hikayeler’ ve ‘Beyaz Odadan Hikayeler’ kitaplarıyla da yazarlığa adım attı. Saldıran’la projelerini, oyunculuğa bakışını ve yazmanın kendisi için ne ifade ettiğini konuştuk.

¦ Tiyatro oyunu, dizi, yeni kitap... 2019 sizin yılınız mı?
Bilmem, hiç öyle düşünmedim. Benim için var olmak üretmekle eş değer. Her geçen zaman kapasitemi zorlamak, insanların “İmkansız” dedikleri şeyleri gerçekleştirmek... Böyle yaptığım sürece her yıl benim olabilir. Üretiyorum, çalışıyorum, öyleyse varım.
¦ Sabahattin Ali’nin ölümsüz eseri ‘Kürk Mantolu Madonna’ tiyatro sahnesinde seyirci karşısına çıkıyor. Bu projede rol almak nasıl bir his?
Muhteşem, literatüre geçmemiş, henüz adı konmamış bir duygu. Yıllar önce katledilmiş bir yazar Sabahattin Ali. Her oyunda sanki onun ruhu bizim üzerimizden seyirciye yansıyor. İnsanı tanımlaması, evde tek başımızayken yaşadığımız duyguların dile gelmesi, bunlar çok kıymetli. Maddi karşılığı olmayan bir durum. 50 oyunu geçtik. Her oyun, yaşananlar hâlâ taptaze. Onun adına sahneye çıkmak, bu oyunun bir parçası olmak muhteşem.
¦ Canlandırdığınız Raif Bey, içine kapanık biri... Sizin de insanlardan sıkılıp, herkesten uzaklaşmak istediğiniz zamanlar oluyor mu?
Çok sık... Dünyada yaşananlarla çok haşır neşir olmak, benim iç ayarlarımı bozuyor. Raif’e gelirsek, gençliği tam dünya savaşı dönemine geliyor. O zamanlar eli silah tutanlar kıymet görüyor. Raif ise tam tersi şiir yazıyor, resim yapıyor, sanat insanı. O dönemin şartları çok sert olduğundan naifliğe yer yok. Kendi ailesi tarafından bile dışlanıyor. Dünya kuralları, zamanın ruhu çok değişken. Fakat insan olmanın kuralları değişmiyor. Benim için geçerli olan her zaman insani kurallar. O yüzden zaman zaman uzaklaşıp, doğayla baş başa kalıp, sadece kendimi dinlediğim anları yaşıyorum.

¦ Oyunculuk devam etmese, ne yaparsınız? B planınız var mı?
Oyunculuk benim için meslekten öte bir tutku. Bir oyunun provasının ilk günü, sete çıktığımızda ilk sahnenin çekimi... Muhteşem anlar. Bunların ötesinde plan yapmak istemiyorum. Şimdi bir de yazmaya başladım. B planım yok galiba.
¦ Yazarlığa devam edecek misiniz?
Muhteşem bir olay yazmak. Farkında olmadan biriktirdiklerinin, bir anda beyninden, yüreğinden, ellere gelmesi ve oradan kağıda geçmesi bir mucize. Benim için yazmak da bir vazgeçilmez oldu. Bu yüzden devam... Ben de merakla bekliyorum, bakalım neler yazacağım?

‘Seçici olmaya çalışıyorum’
¦ ‘Bir Aile Hikayesi’yle de ekrandasınız. Dizinin orijinali ‘This is Us’ı izlediniz mi?
Sadece bir bölüm izledim, uyarlama olsa dahi özgünlüğü kaybetmemek için seyretmemeyi tercih ettim. Fakat bütün taşlar yerine oturduktan sonra izleyeceğim, çok güzel, insanı merkez alan bir iş. Benim için de bu projede olmak çok anlamlı.
¦ Canlandırdığınız Erdem karakteri girdiği depresyondan pasta yaparak hayata dönüyor. Siz aşk acısı çektiğinizde neler yaparsınız?
Evet, negatif durumları pozitife çevirmek için yüzlerce çözüm var, mesele bu şekilde düşünmek. Ben de aynen onun gibi çözümcü düşünüyorum. Hayat düz bir çizgi değil, inişli çıkışlı... Mesele yaşadığınız olaylara nereden baktığınız.
¦ Dizi sektörünün bugünkü durumunu nasıl değerlendiriyorsunuz? Mesleğe dair kaygılarınız var mı?
Acilen bir sisteme oturtulması gereken durumlar, o kadar fazla ki... Sektör dünyaya karşı bir vitrin haline geldi. Hemen hemen her gün çeşitli ülkelerden mesajlar alıyorum, bir yandan çok hoşuma gidiyor, bir yandan da bu sistemsizliğe üzülüyorum.
En büyük problem, uzun süreler... Bu durum çözülünce ve reyting odaklı işler yerine özgün işler gündeme gelince, çok daha iyi olacağını düşünüyorum. Kendi adıma elimden geldiğince seçici olmaya ve farklı roller oynamaya çalışıyorum.