Brezilya’nın İstanbul’a gelip, Türk Milli Takımı ile maç yapması, 102 ülkenin bu karşılaşmayı canlı olarak vermesi, Neymar, Willian, Luiz Adriano, Filipe Luis, Fernandinho, David Luiz, Miranda, Danilo gibi yıldızların şovunu seyretmek gerçekten futbol adına mükemmel bir şey.
Bu maç puan sınavı değildi. Brezilya karşısında galip gelmeyi stadı dolduran 50 bin taraftar beklemiyordu. Ama işin doğrusu milli takımımızdan bu kadar kötü futbol da beklemiyordu. Öyle anlar yaşadık ki stadı dolduran herkes “Neymar, Neymar” diye ortalığı inletti. Neymar da tribünleri alkışladı.
Ben bunu bir hazırlık maçı olarak görmüyorum. Olsa olsa gösteri maçı olur. Ama kesinlikle Brezilya futboluyla bizimki arasında çok büyük uçurum olduğunu söyleyebilirim.
Futbol Federasyonu’nun olsun Fatih Terim’in olsun futbol mantalitemizi değiştirmeleri kolay olmayacak. Çok eleştirilecekler. Belki de kendilerini feda edecekler. Ama yılmamaları lazım. Bu işin peşini bırakmamaları lazım. Futbolcularımıza maddi manevi, her şeyi çok veriyoruz. Karşılığını ise hiç alamıyoruz. Düşünebiliyor musunuz? Shakhtar Donetsk’den giden orta sahada oynayan, bugün Manchester City forması giyen Fernandinho. Aynı şekilde Porto’da oynayan Danilo, ismini cismini bilmediğimiz oyuncular. Ama sahanın yıldızlarıydılar.
Neden biz bir tek yurt dışında oynuyor diye Arda ile övünüyoruz? Neden başka oyunculardan söz edemiyoruz. Sebebini söyleyeyim... Her şeyi çok fazla veriyoruz. Doyuyorlar. Bunu Brezilya maçında bir kere daha gördüm. 50 bin taraftar Neymar’a tezahürat yaparken buna Caner tepki verebiliyor. Sonra da tepki alıyor. Biz futbolcularımızdan çok mu fazla şey istiyoruz? Kesinlikle hayır. Sadece vazifelerini doğru yapmalarını bekliyoruz.
Defansımız oturmamış. 2 bekimiz etkisiz. Orta sahamız, koşuyor ama yetenekleri sınırlı. Forvette zaten sorun var. Bakın, bu Brezilya, Almanya’dan 7 gol yedi. Teknik direktörleri gönderildi, yerine Dunga geldi. Dunga, Brezilya’yı tamamen değiştirmiş. Gençleştirmiş. Savaşmayan isme forma vermiyor. Biz de Fatih Terim’den bunu bekliyoruz.
