Florya’ya gitmişim... Kapıdan içeri girmeden önce GS Store var. Taraftarlar alışveriş ediyorlar, ‘Cim-Bom’ diye bağrıyorlar. Güvenlik kapıyı açıyor, içeri giriyorum. Futbolcuların park ettiği yere arabayla gitmeyeyim diye girişteki otoparka aracımı koyuyorum. Florya’nın havasını koklayarak o ağaçlı yoldan ana binaya gidiyorum.
Bir bakıyorum, merdivenlerden aşağı başkan ve 15 aslan gibi yönetici geliyor. Hepsi siyah takım elbise giymiş, kravatlı... Başkan en önde diğerleri de arkasında. Fakat suratlarını göremiyorum, flu. Başkan yanıma geliyor, tebrik ediyorum.
Bana ‘Çok zor göreve geldim ve savaş veriyorum. Herkes yakınlarını ballı maaş vererek kulübe doldurmuş. At at bitmiyor. Pazarlama, store’lar, Florya’nın içi... Nasıl bitireceğim bunları bilmiyorum. Her gönderdiğim adamın yerine yarı maaşla daha kalitelilerini getiriyorum. Sportif Direktör olarak kendi yakınlarını getirmişler. Bir sürü transfer yaparak kulübü batma noktasına getirmişler. Onu göndermeyin diye günde 40 tane telefon alıyorum. Aynı sıkıntı store’da da var... Türkiye’nin en çok forma satan kulübü Galatasaray yine store’larda en çok zarar eden takımı. Oraya da çok değerli birisini getirmeye uğraşıyorum. Başkan olduğum halde gücüm yetmiyor. Kulüpteki statüko beni rahat bırakmıyor. En çok üzüldüğüm de Olcan Adın’ı oynatmayıp göndermişler, ona 12 milyon euro ödenmesi gerekiyor ceza olarak. Bu parayı eski başkanın ödemesi lazım cebinden, çünkü kendi hataları. Onu da ödememişler, o da bana kaldı’ diyor.
Başkan’a ‘Allah yardımcın olsun’ diyorum, onlar gidiyor. Daha sonra bir bakıyorum, Fatih Terim, Hasan Şaş ile beraber merdivenlerden iniyor. Hocaya ‘Hoş geldin’ diyorum. O da ‘Osmancım herkes sabırlı olsun. Toparlayacağız... Biraz zamana ihtiyacım var’ diyor. Üç gün sonra da Galatasaray’ın Şampiyonlar Ligi maçı varmış. Store’daki kalabalık onun içinmiş. Herkes forma almak için sıraya girmiş. Hocaya diyorum ki ‘Senin hayranın olan Ankara’dan Engin Sindel, Kütahya’dan Mehmet Yenilmez, Sakarya’dan Emir Hasan Onbaş, Fikirtepe’den İbrahim Karadeniz, Bursa’dan Emre Özen... Bunlar maça gitmek için bilet bulamıyorlar...’
Hoca da ‘Tamam ben şimdi store’a telefon açacağım, biletlerini alacaklar’ diyor. Teşekkür edip store’a gidiyorum. Store’lar para basıyor, ana baba günü. Deplasman maçına kulüp 10 tane uçak kaldırıyor. Hele taraftarlardaki coşkuyu anlatamam. Tam o sırada telefonum çaldı, sabahın 8’inde. Bir baktım, bütün bu gördüklerim rüyaymış. Olsun yine de mutsuz olmadım, ‘1996-2000 arasında ben bunları yaşamıştım’ dedim.
Futbolun yerini basketbol alıyor!
Eskiden ‘Beyaz Gölge’ diye bir dizi vardı. Bu dizi Türkiye’ye basketbolu sevdirdi. Yıl 1996... Ufuk Sarıca, Tamer Oyguç, Petar Naumoski, Murat Evliyaoğlu ile Efes Pilsen Koraç Kupası’nı kazandı. Bu jenerasyona 2001 yılında Harun Erdenay ve İbrahim Kutluay katıldı. Bu kadro Avrupa 2.’si oldu.
2010’da ABD ile Dünya Şampiyonluğu için mücadele ettik ve Türkiye ikinci sırayı aldı. Bu yaşanan başarılar Türk insanına basketbol sevgisini iyice aşıladı. Eskiden mahalle aralarında futbol oynanırdı, şimdi çıkın sokağa herkes ABD’de olduğu gibi basketbol oynuyor.
Bunun arkasından Ergin Ataman ile Beşiktaş Eurochallenge kupasını, yine Ataman ile Galatasaray Eurocup’ı kazandı. Ekrem Memnun da Galatasaray Kadın takımı ile Euroleague ve Euro Cup’ta mutlu sona ulaştılar. Fenerbahçe ise Türkiye’de ilk kez erkeklerde Euroleague şampiyonu oldu. Dünyanın en iyi hocalarından Obradovic’i getirdi. İlk sene dev organizasyonda bu başarının sinyallerini verdi. Geçen sene son saniyede kupayı CSKA Moskova’ya kaptırdı. Sezon başında Ülker’in Fenerbahçe’nin sponsorluğundan ayrılmasına rağmen Başkan Aziz Yıldırım’ın inadı, 24 milyon euro gibi büyük bir parayı kulübün kasasından karşılaması, Obradovic’in takımını mükemmel yönetmesi Türkiye’ye bir Avrupa kupası daha kazandırdı.
Ben basketbolda bu başarıların devam edeceğini düşünüyorum. Kulüplere bir getirisi yok kabul ediyorum. Ama futbolda büyük paralar harcayarak yapamadığımız başarıların Obradovic, Ergin Ataman gibi büyük hocalarla süreceğine inanıyorum.
