Kendi kendime düşünüyorum... Fatih Terim, Galatasaray’ın başına gelmeseydi ne olacaktı? 30 milyon taraftarın tepkisini kim durduracaktı? Şu anda sorunlar büyük kabul ediyorum. Ama bu sorunlardan Florya’yı herkes bir kenara ayırmış. Biliyorlar ki Terim, takım şampiyon olsa da olamasa da en iyisini yapacak. Bu büyük bir şans.
Üç ay öncesini düşünün... Florya fokur fokur kaynıyordu. Maça gelen taraftar mutsuzdu ve bölünmüştü. Şimdi ise rüzgar değişti. İki kupada da Galatasaray zirveye oynuyor. Yönetmeye gelince, yıllardır her gelen başkan tribünlere ve medyaya oynadı. Kimsenin tanımadığı insanlar, kulüp sayesinde popüler oldu.
İnanın çok üzülüyorum. Yeni Başkan Mustafa Cengiz’i bu gruptan ayırıyorum. Hatta ‘helal olsun’ diyorum. Her şeyi bile bile geldi. Ve çok yakından kendisini ve ekibini takip ediyorum. Gece gündüz Galatasaray’ı kurtarmak için değil, bu büyük kulübü ayakta tutmak için uğraşıyorlar. Nereden nereye geldi koca Galatasaray... Riva’sı gitti, Florya’sı gitti, bankalara milyonlarca dolar borç... Daha hâlâ kulübü bu hale getirenler alkış bekliyor ve onların fikirleri alınıyor.
Bugüne kadar kulübe maddi zarar verenler açıklanmadı. Bu sistemde açıklanmayacak. İşin Türkçesi özeleştiri yapılmadı, yapılmayacak. Bunlar bana ters gelen şeyler. Hadi hepsini geçtim, Ünal Aysal zamanı kulübün UEFA’dan ceza alacağı belliydi. Ve aldı. Dursun Özbek, şöyle yaptık, böyle yaptık diye bir sürü şeyler anlattı. Şimdi daha kötü bir durumda yine UEFA kement attı Galatasaray’a. Başkan Cengiz, bu cezadan kurtulmak için 9 Mart’ta Cenevre’de yeni bir sunum yapacak. Ne kadar kabul görür bilmiyorum.
Anlatmak istediğim, bugüne kadar ne olmuşsa olmuş, bunları bir kenara itiyorum. Hiç olmazsa bundan sonra bu kulübe zarar verenleri kimse alkışlamasın, dışlasın.
Futbolumuz ileriye gitmez
Dört takımımız şampiyonluk yarışı yapıyor. Hem de kıran kırana. Uzun seneler sonra böyle bir heyecan yaşıyoruz. Peki bunun tadını çıkarabiliyor muyuz ya da çıkarma şansımız var mı?
Derbi oynanıyor. Nefesler tutulmuş. Stada gidenler, televizyondan seyredenler Türkiye’de hayat durmuş. Büyük bir mücadele var sahada. Bitiş düdüğünün ardından biz ne konuşuyoruz. Önce gol atan futbolcuyu. Golünü atmışsın, ofsayt ya da değil işin orasında değilim. Senin tribünlere o hareketleri yapman ne kadar doğru... Ya da sana bu hakkı kim veriyor!
Teknik direktörlere bakıyorum. Herkes birbirine sallıyor. Ayıp ya... Biz nüfusu daha çok gençlerden oluşan büyük bir ülkeyiz. Sizler lider insanlarsınız. Nedir bu sallamak birbirinize. Neden oynanan futbolu konuşmuyorsunuz? Sonra ne oluyor? Federasyon kuralları uyguluyor. Haklı olarak veriyor cezayı. Peki bu konuşanlar ne yapıyor? Başlıyorlar bu kez federasyona sallamaya. Olmaz böyle bir şey.
Bizim futbolumuz böyle mi ileriye gidecek? Böyle düşünenler yüzünden Avrupa’da başarılı olamıyoruz. Kulüp yöneticileri, camiaların başıdır. Ağızlarından çıkan her kelime çok önemlidir. Neden hepsi tribüne oynuyor. Yok vallahi ümidim kalmadı. Bizler bu kafayla Avrupa’daki rakiplerimizle yarışamayız. Yarışa girsek de bir yere kadar. Çünkü günü kurtarmaya uğraşıyoruz. Verilen demeçlerle kahraman olmaya çalışıyoruz. Yazık...
Müze harika olmuş
Önceki gün Türk Telekom Stadyumu’nda Galatasaray’ın müzesini gezdim. Gerçekten çok güzel olmuş. Abartmıyorum. Bir kulüp nasıl büyük olur, bunu yaşıyorsun. Bir anda eski zamandan bugünlere geliyorsun. Emeği geçen herkesin ellerine sağlık.
Ama iki itirazım var... Birincisi, bir tabela koymuşlar. Bu tabelada birçok isim var. Ama bu müzenin yapılmasında en çok emeği geçen, projesinden tasarımına, montajından işçiliğine ve cebinden harcadığı milyona kadar Gürol Ayan, kendisini hiç tanımıyorum. Ama bu insan için bir özel tabela olmalıydı. Galatasaray’ın kaybettiği nokta bu. Kulübe yardım eden, fedakarlık yapan insanları dışlıyor. Bunun için herkes kaçıyor. O müzeye hiçbir katkısı olmayan kişileri en başa yazmak hiç yakışmamış.
İkinci itirazım ise müzeyi gezmek büyüklere 30 lira, öğrencilere 25 lira... Evet büyükler 30 lira versin, ama talebeler 10 liraya ya da bedava girsinler müzeye. Bunun gözden geçirilmesi lazım.
