Kupada çeyrek finali garanti gören Trabzonspor’da merak edilen konu, yeni teknik direktör Tolunay Kafkas’ın sahaya çıkaracağı kadrodan çok, futbolcuların performansıydı. Öyle ya, eski hocaları Şenol Güneş ile frekans sıkıntısı yaşadığı düşünülen bir takımın ne kadar istekli ve coşkulu oynayacağını görmek, skorun önüne geçebilirdi. Peki istediğini görebildi mi Tolunay Kafkas? En azından Elazığspor maçından farklı bir ruh halinin tespitini yapmıştır sanırız. Lakin sonuç anlamında değişen ne var diye sorarsanız, kocaman bir hiç olur yanıtı!
Başka bir gerçek, koşullar neyi gerektirirse gerektirsin Kafkas’ın sahaya kaybetmemek için çıkmayacağı idi. Genç teknik adam ligi de düşünerek Colman ve Adrian gibi iki önemli oyuncusunu Eskişehir’e getirmezken, Güneş’in vazgeçilmezlerinden Olcan‘ı yedek soyundurması, forvette Henrique - Janko ikilisinin uyumunu test etmesiki sonuç vermedi, Emerson’u stopere çekip, gidici denen Cech’e sol bekte şans vermesi, işine önyargılı başlamadığının göstergesiydi. İlginç bir not daha; genç Abdullah yerine hazırlık dönemindeki sakatlığı sonrası futbol yaşamının tehlikeye girdiği öne sürülen Giray’ı maç kadrosuna alması ise, “İşin psikolojisinden de anlarım” tarzı bir mesajdı sanki! Ancak savunma kurgusuyla fazlaca oynamak ciddi bir risk idi. Son dakika golünün izahı var mı? Şanssızlıkla mı? Asla...
Eskişehirspor’a gelince. Rakibi gibi önceliği yenilmemek olunca, tedbiri elden bırakmadı ve çok adamla orta alanı kontrol etme çabası kendi futbolunu oynamasını, hücumda istediklerini yapmasını engelledi. Buna rağmen Trabzonspor’dan fazla pozisyon üretti. Kazanmayı daha çok hak etti. Nitekim bu çabanın karşılığı kupada tutunmasını sağlayacak golü getirdi. Trabzonspor savunmasının adam paylaşımındaki hatası ve rehaveti, Eskişehirspor’un umduğunu değil düşündüğünden fazlasını bulmasını sağladı.
Trabzonspor mu? Süreç zorlu. İsimler değişebilir. Görevler de. Lakin anlayış ve beklentilerde farklılık yaratılamaz ise, giden ile gelen arasındaki tercih her zaman sorgulamaya açık kalacaktır.
