Bu kadar çok gol fırsatının harcandığı maçta skorun tartışmalı iki golle belirlenmesi ilginçti. Umut’un aşırtma vuruşunda topun kale çizgisini geçip geçmediği kafalarda soru işareti bırakırken, Kayserispor’un kazandığı penaltı öncesi Cangele’nin Cale’nin yanından kendisini yere bırakması da bir o kadar kuşku uyandırıcıydı.
Oysa bu kader anlarına gelinceye kadar iki takımın da değerlendiremediği sayısız fırsatlar vardı. İlk yarıda Gökhan’ın “bu da kaçar mı” denen iki vuruşu, Umut’un kullanamadığı penaltı, Mehmet Topuz’un direkten dönen topu gibi. Ve Kayserili Umut’un nefis serbest atışında yine direklerin sallanması gol gibi golleri izlememizi engelledi.
Trabzonspor en büyük sancıyı yine orta alanda yaşadı. Hiçbir oyuncunun inisiyatif üstlenmemesi ve “top benden gitsin de nereye giderse gitsin” mantığı, pek çok atağı daha başlamadan bitirdi. Hata üzerine hata getirdi. Yattara her zamanki vurdumduymazlığına rağmen sahada 89 dakika kalma başarısı gösterirken, onun kulvarında görev yapan Serkan rakip ataklar karşısında dağıldı. Ersun Yanal ise olup bitenlere bir türlü müdahale etmedi.
Daha disiplinli ve ne yaptığını bilen Kayserispor az ama öz fırsat buldu. Orta alanda daha organizeydi. Trabzonspor’un büyük boşluklar bıraktığı bu bölgede Saidou daha etkili olabilse, ev sahibi takımın oyuna ağırlığını koyması kolaylaşırdı.
Egemen’in oyundan atıldığı pozisyonda sinirlerine hakim olamaması ve Cangele’nin tuzağına düşmesi, onun gibi deneyimli bir oyuncuya yakışmadı. Bu sorumsuzluk Trabzon’un maçı kaybetmesine yol açabilirdi. Kayseri’nin kalan bölümde daha cesur olması beklenirken, temkinli oyunu tercihlemesi garipti.
Yanal’ın Yattara ısrarını anlayabilmek gerçekten güçtü. Oysa Isaac’ın daha erken oyuna alınması, haftalardır fırsat bekleyen Giray’a şans verilmesi yerinde olabilirdi.
Trabzon 2 haftada 4 puan kaybetti. Ancak Sivas’tan sonra Kayseri’nin de ligin ciddi ekiplerinden olduğu gerçeği, gereksiz bir panik yaşanmasının önüne geçebilir.
