Trabzonspor’un geçen haftaki galibiyetle ligde eşik atlayıp atlamadığını görmek için dün akşamki Hatayspor sınavı önemliydi. Bordo- mavili ekibin milli maç arasındaki son dakika transferlerinden Mendy ve Onuachu’nun Beşiktaş karşısındaki beğenilen performansı kadar, oyuncu grubunun takım kimliğini kazanma yolunda hangi aşamaya geldiği de merak ediliyordu.
Ancak teknik direktör Nena Bjelica öyle garip bir oyun planı kurgulamıştı ki yenilgi göstere göstere geldi. Hem de takımı iki farklı öne geçmişken. Hatayspor ise son saniyeye kadar pes etmeyen görüntüsü ile Hırvat hocaya futbol dersi verdi.
Son söyleyeceğimi şimdi yazayım; bu acı yenilginin faturası Bjelica’ya yazılır ve teknik direktörlüğü tartışmaya açılır.
Trabzonspor Visca’nın 44. dakikada gelen golüne kadar hiç bir varlık gösteremedi. Hatayspor’un dirençli ve mücadeleci tavrına karşılık veremedi. Mendy, Bakasetas, Bardhi ve Abdülkadir Ömür etkisiz kalınca, bordo-mavili ekibin pozisyon bulması mucizeye bağlandı. Hatayspor’un kanatlardan geliştirdiği ataklarda son vuruş becerisi eksik kaldı. Bu Trabzonspor adına büyük şanstı. Gol mü? Orada hem şans, hem tecrübe vardı. Kaleci Uğurcan’dan başlayıp Visca ile sonuçlanan atak Trabzonspor’un tek pozisyonu idi.
İkinci yarıda Bjelica’nın taktik anlayışı değişir mi diyorduk, değişmedi. Hatayspor da buna fırsat vermedi. Üstelik öyle bir baskı kurdu ki rakip kalede. Solda Rivas, sağda Lamkel yüklendikçe yüklendi, Trabzonspor savunması bunaldı. 57. dakikada direğe takılan topu ev sahibi adına büyük şanssızlıktı. Beş dakika sonra sahasından çıkmakta zorlanan Trabzonspor ikinci golü buldu. Önde baskı yapmaya çalıştığı ender anlardan birinde, Eren’in ısrarla kovaladığı pozisyonda ağları havalandırmak Onuachu’nun görevi oldu.
Bazen Bjelica uğur mu deniyor, yoksa futbolu şaka mı sanıyor diye düşünüyorum. Hırvat hocanın fark ikiye çıktıktan sonra Onuachu ve Abdülkadir Ömür’ü alıp Enis ve Berat’ı sahaya sürmesi maçı kafasında bitirdiği izlenimi uyandırdı bende. Oysa karşısında pes etmeyen, inançlı bir rakip vardı. Nitekim 72. dakikada kanat değiştiren Rivas’ın nefis vuruşunda top Uğurcan’ın müdahalesine rağmen kaleye gidince, maçın havası ve çehresi değişti. Trabzonspor’da panik, Hatayspor’da ise umut hakim olmaya başladı.
Volkan Demirel’in talebeleri, yani inanmış çocuklar bunca çabanın karşılığını almak istiyordu. 88. dakikada rakip savunmasının uzaklaştıramadığı topa son dokunan Lamkel, hem arkadaşlarını hem hocasını çıldırtı sevinçten. Bitmedi, maçı buraya getirdikten sonra “kazanmadan olmaz” diyen Hatayspor, uzatmanın son anlarında bu kez Bashiru ile bitirici darbeyi indirdi. Trabzonspor cephesi şaşkın, ev sahibi tarif edilmez duygular içinde idi.
Sonuç olarak Volkan Demirel ve Hatayspor’un tüm zorluklara karşın sergilediği onurlu direniş, uzun süre hafızalardan silinmeyecek. Tıpkı Bjelica’nın kabul edilemez fantazileri gibi. Ne dersin hoca? Bu faturayı ödeyebilecek kadar cesur musun?
