Fenerbahçe, Eskişehir önünde çok da heyecanlı ve keyifli bir futbol gecesinin teknik gösterilerini sergilemekteydi.
Milli maçlardan doğan zorunlu tatilden oldukça yararlanmıştı anlaşılan sarı-lacivertli kadro... Aykut Kocaman’ın bilinen çalışma ciddiyeti ve taviz vermeyen otoritesi dünkü maçın seyir defterinde kolayca okunmaktaydı.
Gökhan Gönül’ün eski günlerine dönen verimliliği, Uğur Boral’ın Caner’in sol kulvardaki hayat dolu canlılıkları gerçekten göz alıcıydı. Hele Alex’in kaptanlık koltuğundaki görkemli top kullanışlarıyla tribünlere adeta “ben buradayım” görüntüleri dağıtması 90 dakikalık Fenerbahçe gösterisini sıcacık hale getiriyordu Saracoğlu’nda...
Futbol oyunu böyle bir gösteridir işte sevgili dostlar... Topa hakim olup, garantili paslarla top kaybını en aza indiren ekip, yarışmanın sonucunda kazanan taraf olur tartışmasız... İşte bu mantığın işlevde olduğu bir üç puan yarışması oynanmaktaydı Kadıköy’de... Yani Fenerbahçe beyaz çizgiler içinde kalan oyun alanını enine boyuna titizlikle kullanıp Eskişehirspor’u topsuz kalmaya mahkum kılınca hak ettiği üç puana kolayca kavuşuyordu doğal olarak...
Bu arada tek golde kalıp Eskişehir’in aralıklı kontrataklarında yüreklerin ağıza geldiği anları da olmuyor muydu Fenerbahçe sevdalılarının? Tabii ki yaşanıyordu korkulu zamanlar... Ancak futbol oyununda böylesi heyecan dolu duygular yaşanmaz, yani maçların sonucu önceden bilinseydi bu “futbol sevdası” dünyayı sarıp salmalar ve de milyarlarca insan futbol topunun peşinden koşar mıydı?
Evet, kaptan Alex’in sahanın her bölgesinde oyunu tam bir lider gibi yönetip takımın sağ ve sol kanatlarını ustalıklar dolu paslarla beslediği gecede bir tek Emre gereksiz itirazla ve beden dili kabahatlerle oyun disiplinine ters düşmekteydi. Ancak Aykut hoca kenardan bu hoş olmayan durumu da gördü ve son dakikalarda Belözoğlu’nu soyunma odasına gönderdi. Eh, futbolda oyun disiplini her şeyden önce geldiğine göre Aykut Kocaman’ı selamlamak gerekmez mi sizce de?
