Spor yazarları İzlanda-Türkiye maçını değerlendirdi
Spor yazarları İzlanda-Türkiye maçını değerlendirdi
1
Atilla Gökçe - Hamdık, piştik, yandık!
Savunmanın üçlü, dörtlü (ya da beşli) olması hiç önemli değil... Avrupa Şampiyonası elemelerine soğuk, hazırlıksız ve durgun başladık. Ligimizde henüz 1 haftalık başlangıç yapmışken, Arda dahil bir çok oyuncumuz henüz form tutmamışken, İzlanda’ya karşı ham bir takımla mücadele etmek zorunda kaldık. Kaldı ki İzlanda’da ligler bizden çok daha önce başlamış; Dünya Kupası elemelerinden sonra play off oynama hakkını elde etmiş rakip, kendi sahasında hem fizik, hem taktik, hem de moral olarak öncelik elde etmişti. Milli Takım’ın en önemli hücum kozları olan Gökhan Gönül ve Caner Erkin, dün her iki kanattan yüklenen rakip karşısında bocaladılar. Gökhan Gönül sağ kanattan yüklenedursun, İzlandalı rakibinin bindirmelerinde savunma rolünü adeta unuttu. Caner Erkin, maçın ilk yarısında uzun süre karşıdan gelen rakibi önünde çakılı kaldı. Ancak ilk yarının sonlarında ofansif rolünü hatırladı. İki kanat oyuncumuzun verimsizliği orta alanı da etkiledi. Olcan, Arda, Emre, Selçuk oldukça yavaş, etkisiz ve statik bir oyun oynadılar. Bu dörtlü yaratıcı rolünü oyuna yansıtamadığı gibi, savaşçı- mücadeleci kimliğini de gösteremedi. Burak Yılmaz’a diyecek sözümüz yok. Çok net bir fırsatı kullanamamasının dışında zaten savruk ve dağınık oynayan arkadaşlarına ayak uydurdu, o kadar. Peki bu farkı yemeli miydik? Maç kaybetmek bu mevsimde, bu koşullarda olabilecek bir şeydir, eyvallah. Ama bir amatör takımın bile yemeyeceği o golleri seyretmek hiç yakışmadı. Ayıp oldu. Terim’in, mekanik bir düzen ve heyecanla oynayan rakip takıma karşı daha savaşçı, daha dirençli bir ekip çıkarmasını beklerdik. Maalesef hocamız da hazır değilmiş, öğrendik. Ders alabilirsek, bu kaybın telafisi elbette var. Peki telafinin garantisi var mı? İZLANDA 3-0 TÜRKİYE | İŞTE GOLLER
2
Şansal Büyüka - Kahır gecesi
Akşam saatlerinde basketbol ile başlayan “çilemiz”, gece geç saatlerde , futbolla adeta “kahır” gecesine döndü. Biri Litvanya, diğeri İzlanda... İmkanımız daha fazla... Nüfusumuz daha yoğun... Ekonomimiz mukayese bile edilmez... Neye bakarsanız, kime bakarsanız bakın, her şey lehimize... Ama skor tabelaları aleyhimize... Anlamakta zorlanıyorum... Bütün bu imkanlara rağmen, şartlarımız, boyun eğdiğimiz rakiplere fark atarken, o skor tabelaları bize nasıl fark atıyor... Milli Takımımız o kadar kötü oynadı, o kadar çaresiz kaldı, o kadar sıkıntı çekti ki bize “ah-vah” edecek, Burak dışında kaçan bir pozisyona saç-baş yolacak imkanı bile vermedi. O kadar kolay, o kadar çabuk teslim olduk ki , “dizlerimizi dövecek” fırsatı bile yakalayamadık. Allah aşkına Ömer Toprak, Leverkusen takımında üç dakikada iki sarıdan kırmızı kart görür mü ? Eğer görürse, o Leverkusen’in formasını bir daha görür mü ? Milli maç bu... Vazgeçtim “süper” oynamaktan, vazgeçtim “iyi” oynamaktan, “normal” futbolunu oynayan tek oyuncumuz var mıydı? İzlanda’ya bakıyorum; Bizden hızlılar... Bizden çabuklar... Bizden daha istekliler... Kaldı ki bu takım, Dünya Kupası finalini, Play-off’da kaçırmış bir takım... O kadar hızlı hücuma kalktılar ki pistte, kalkış için hızlanan uçak gibiydiler... Böyle “jet” gibi geldikleri her pozisyonda tehlike yarattılar. İki topları direkte patladı; birkaç topları Onur’da kaldı, diğer pozisyonlara da kabiliyetleri yetmedi. Hadi kötü oynadık, niye istekli oynamadık? Niye mücadele etmedik? Fatih Terim milli takımında bile ayağımızda bu kadar top tutuyorsak, her çalım hevesinde o topu rakibe kaptırıyorsak, biz nasıl olur da “çağdaş” futbol oynarız, biz nasıl olur da maç kazanırız? Yazık, Danimarka ile oynadığımız özel maçta gösterdiğimiz hevesi bile İzlanda maçında gösteremedik... Bir de “kış gelmeden İzlanda’da oynayacağız, bu büyük şans, büyük fırsat” diyorduk. İzlanda’ya kış gelmedi ama biz “buz” kestik... Ama bu yenilgi ile yaşayamayız... Bir kabus görmüş olalım ve uyanalım... Üstelik “düşmek değil, düştüğün yerden ayağa kalkabilmek” önemli değil mi?
3
Güntekin Onay - Felaket başlangıç
İLK yarı acemiler mangası gibiydik. Ne pas yapabildik ne hücum, ne de savunma.. Tamamen İzlanda’nın kontrolünde bir devre oldu. İlk 30 dakikada ev sahibi ekip maçı 3-0’a getirip kopartabilirdi bile. 3’LÜ savunma ile başlamamız bir çok oyuncumuzun yerini yadırgamasına neden oldu. Savunmada pozisyon hataları yaptık. Özellikle de Gökhan ve Caner kademe hataları yaptı. Orta alanda bizden daha dinamik ve enerjik görünen İzlanda tüm ikinci topları da kazanınca sürekli atak üstünlüğü elde etti. Bizim açımızdan ilk yarıdaki tek olumlu şey skorun 1-0 olması idi. 2. yarı herşey değişecek diye beklerken sahanın en kötü isimlerinden biri olan Ömer Toprak gereksiz bir elle müdahale sonrası oyundan atılınca işimiz iyice güçleşti. 10 kişi ile yakaladığımız tek pozisyonu Burak ile değerlendiremedik. EMRE ve Selçuk son derece statik kaldılar. Rakipten hemen hemen hiç top kazanamadılar. Rakip ceza alanına da forse etmediler. Sakatlıktan çıkan Arda hazır değil. Her hattımızla kabus gibi bir maç oynadık. ‘KOLAY DEĞİL’ DEDİM! LAFA gelince “Biz hep çok iyiyiz” de, İzlanda son Dünya kupası elemelerinde play-off oynadı, biz grup 4’üncüsü olduk. Son yıllarda hiç bir güçlü takımı yenemediğimiz gibi orta seviye takımlar karşısında da artık kazanamamaya başladık. YENİ umutlar ile yepyeni bir sayfa açalım derken, İzlanda karşısında hezimet ile karşılaştık. Halbuki dün de yazdım, “Bu maç kolay değil, beraberlik kötü sonuç olmaz” diye. NE diyelim ? Belki de böyle ağır bir yenilgi ile başlamak bazı şeyleri değiştirmek için bizim açımızdan bir fırsat olur. Özellikle orta alanda daha enerjik ve dinamik oyunculara dönüş yaparız. BU yenilgiye rağmen enseyi karartmaya gerek yok. Grupta ilk 2 direkt gidiyor. 3’üncü play-off oynuyor. Ekim ayındaki Çek Cumhuriyeti maçı ayağa kalkmak için bir fırsat olacak.
4
