Çağlar Boyu Aydınlatma Isıtma Koleksiyonları Müzesi... TRT 2’de ‘Koleksiyoncu’ programında kendisiyle tanıştık. Ev ahalisi önce ‘anlatıma’ taktı. “Ders anlatır gibi” dedi. Sonra kaldık. 65 yıllık bir koleksiyoncu Mehmet Yıldız’ın anlattığı kendi hikayesini dinlemeye koyulduk.
“En zengin tuğla koleksiyonu bende” diyordu. Osmanlı’dan bu yana ne kadar tuğla örneği varsa bulmuştu. Bunun gibi “İlk bende” dediği ne parçalar ekranda gösterildi. Bu koleksiyonun nasıl kurulduğunu, her parçada bir ilginç hikayenin olduğunu ağzımız açık izledik diyeyim. ‘Yüzyıllar önce insanlar nasıl aydınlanıyorlardı, nasıl ısınıyorlardı?’ sorusunun cevabı sanki bu müzedeydi. Sonra neredeymiş diye bu müze sayfasına girdim. Ve üzüldüm.
Kültür Bakanlığı’nın bünyesinde ‘Dünyanın ve ülkemizin tek özel müzesi’ olarak tanıtılıyor. Bu tek özel müze, dış cepheden görünüşü büyükçe bir tamirhane gibi. İçeriden görüntüler vermişler. Dinlenme ve kahve içme bölümü var büyükçe bir ilçe pastanesi gibi. Bu unvana yakışır bir görüntü yok.
Mehmet Yıldız beyefendi yaşamı boyunca kendi üzerine düşeni çoktan yapmış. Böyle bir müzenin içindeki bu değere yakışır bir yapının altında olması gerekirdi. Şanına uyan bir mekanda... Türkiye’nin ‘sanatsever zenginleri’ne duyurulur!
SABUN KÖPÜĞÜNE DOĞRU
Ev ahalisinin keyifle izlediği dizilerden biri ‘Sadakatsiz’... Son bölümü izlerken, “Erkekleri bir kenara koydular. Kadınlar kendi aralarında mücadele ediyorlar” dedi. Vakıf toplantıları, dedikodular, Asya’nın saldırıya uğraması... Ha bir de Ali durumu var. “Tenis topu gibi oldu çocuk” diyor ev ahalisi. Söylerken de merakla izliyorlar tabii ki. Ama o ilk bölümlerindeki ‘asil görünümlü entrika’ yerini ‘Türk telenovela’sına bıraktı.
