İzlemek ya da seyretmek. Şu kutunun özeti bu. Büyük bir metin aslında televizyon. Sonu olmayan, devam eden ama ne olursa olsun devam eden, bir görüntü silsilesi. Ekranda yaşam bitmez, hayat sönmez... Şöyle bir gelir ve geçer. Biz dün televizyon izlerken ülkenin bir başka yerinden ölüm haberi geliyor. Rütbe yok, makam yok...
Bu ülkenin çocukları, soba dumanı tüten mahallelerin şehitleri...
Babalar oğullarıyla gidemiyor
Televizyon gevezelik yapmaya devam ediyordu. “Biz istersek dağları un / denizi yün/ kılıcı kın ederiz” diyordu Euro Basket reklamında... Sahada öyle olmuyordu. Futbol takımının meşrubat halinde “ilk maça babanla gidersin/biz 10 yıldır babaları çocukları ve elbette milli takım” diye devam ediyordu. Dönerken reklam, bu ülkenin toprağında babalar ölmüştü, kanları daha soğumamıştı. Ve daha nice babalar oğullarıyla maça gidememişti. “Bizde böyledir ilk maça babanla gidersin” diye başlıyordu aynı reklam bir başka kanalda yine yeniden...
Ne ayıp maç yayınlıyor!
Habertürk İzlanda - Kazakistan maçında. Bloomberg’le birlikte gecenin bütün ‘milli’ maçlarını kapmışlar. Terör bu, maç niyetine ateş kes ilan etmez! Dağlıca baskını maçın sonunu beklemiyor!
Bakıyorum internet ortamında kanalın haberi nasıl da kapsamlı verdiğine dair görüntüsü var. Devre arası olmuş maçta, habere bağlanmışlar aslında. Sonra devam.
Maç bitecek, haberler devam.
Patlama meydana geldi
Biraz başka kanallara bakalım diyorum. Van TV’de bir alt yazı geçiyor:
“Patlama meydana geldi, ölü ve yaralı var”... Olağan bir durum. Patlama olunca ölü ve yaralı olur gibi bir şey... Mayın patladı demeye dili varmıyor. NTV’de bir cinayet çözülüyor sanıyoruz. “Emareler çok büyük kayıp olduğunu gösteriyor” diyor spiker. Kimse sayı veremiyor. İnternet ortamı kaynıyor. Genelkurmay ekrana çıkmıyor.
İnternet biliyor, biz izliyoruz.
Bir tık ötede
Hürriyet’in önünde tepki hali, cam kırmaya kadar gitmiş. Bir tık ötede CNN Türk var. “Niye bağlanmıyorlar acaba?” diye sorular...
Ertem Şener yayını kesti, evlendirme programları siyah giyer, diziler kalkar, yemekler örtülür... Sonra? Televizyon bitmeyen bir metin. Sonu yok. Geçer o günler normale döner. Sonra? Yas tutulacaksa yine tutar. ‘Nedir bu yas?’ diye sormaz. Ne gerekiyorsa onu yapar.