Bölünme, aynı dava uğruna mücadele ederken cayıp, farklı amaçların peşinden gidildiğinde; hedefler farklılaştığında olur.
Bugün Fenerbahçe camiasında başka bir takımın şampiyon olmasını, Fenerbahçe’nin başarısızlığını isteyen kimse yok; amaç hâlâ bir: takımın başarılı olması.
Kongrede mevcut başkanın dışında bir aday çıkması ise bölünmüşlük değil, olsa olsa zenginliktir. Aynı kişinin tek aday olarak girip çıktığı seçimlerdense, kaliteli aday sayısı çok olan seçimler yeğdir. Zira bu seçimler hem seçime kadar hem de seçimden sonra, hem mevcut başkanın hem de diğer adayların daha çok çalışmasını, proje üretmesini, ilerlemesini sağlar ki bu da kulübün menfaatinedir.
Azizi Yıldırım’ın Fenerbahçe için yaptıklarını kimse inkâr edemez ve etmemeli. Başta meşhur 3 Temmuz süreci olmak üzere birçok alanda kulübü için çok önemli mücadeleler veren Yıldırım’ın Fenerbahçe’yi özellikle tesisleşme açısından ileriye taşıdığı su götürmez bir gerçek. Fakat bugün gelinen noktada, Aziz Yıldırım’ın başarıyla yaptığı stat dolmuyor, Topuk Yaylası’na giden olmuyor, kulübün lokomotifi olan futbol takımı on yıldır Şampiyonlar Ligi’ne gidemiyor ve neticede harcanan çaba ve yapılan icraatlar anlamını tamamen kaybediyor.
Böyle bir ortamda, Ali Koç gibi ülkenin önde gelen isimlerden birinin hem sorumluluk hem de risk alıp başkan adayı olması Fenerbahçe için büyük bir şans. Zira Koç bu adaylıkla Fenerbahçe’de başkan adaylarının tükenmediğini, kulübün kimseye muhtaç olmadığını aksine bireylerin ona muhtaç olduğunu göstermiş oldu.
Yıldırım, en büyük seçim propagandalarından biri olarak 3 Temmuz’u kullanıyor ve bunu yapmaya sonuna kadar hakkı var. Fakat Fenerbahçe’nin özellikle yıprandığı son altı-yedi yılın kıskacından çıkmak için artık 3 Temmuz davasının yarasını sarıp yoluna devam etmesi, yarayı kanatmamak için bu konuyu sık sık gündeme getirmemesi, kısaca önüne bakması gerek. Bu, 3 Temmuz’u unutmak değil, onun olumsuzluklarından sıyrılmaktır. Kaldı ki, 3 Temmuz bir Aziz Yıldırım davası değil, Fenerbahçe davasıdır ve Ali Koç’un yaptığı açıklamalardan anlaşılıyor ki, Koç başkan olursa bu davaya en az Aziz Yıldırım kadar sahip çıkacak.
Bugün Fenerbahçe taraftarı arasında bir anket yapılsa, başkan olarak açık ara Ali Koç tercih edilir. Bu anket aklıselim diğer takım taraftarları arasında yapılsa sonuç yine aynı olur. Taraftar nezdinde bu denli büyük bir teveccüh varken Fenerbahçe kongresinin bu duruma seyirci kalması doğru olmaz; kongre gerçekten bu duruma seyirci kalırsa işte o zaman taraftar ve yönetim arasında bir ayrışma olur. Çünkü Aziz Yıldırım yönetimi camianın gözünde kredisini çok önceleri tüketti, bu krediyi 3 Temmuz’da yaşanan onca zorluğa rağmen tüketti. Bu nedenle aslında camianın öncelikli isteği Ali Koç’un başkan olmasından ziyade Aziz Yıldırım’ın görevi bırakması. Yıldırım bırakınca da Koç’un bu göreve talip olması yukarıda da söylediğim gibi Fenerbahçe için bir şans.
