Hamza Hamzaoğlu’nun yaşı 44, teknik direktörlük yaşı ise 6. Hamza Hoca’nın CV’sinde Malatyaspor, Eyüpspor, Denizlispor, Akhisar Belediyespor ve Türk Milli Takımında yardımcı antrenörlük bilgileri yer alırken, onun kişisel müzesindeki tek kupa 1.Lig’e ait.
Roberto Mancini ise 50 yaşında ve İtalyan Hoca’nın 14 yıllık teknik direktörlük kariyerindeki durakları Fiorentina, Lazio, Inter ve Mançestır Siti olmuş. Mancini’nin şahsi müzesinde ise 4 İtalya Kupası, 2 İtalya Süper Kupası, 1 FA Kupası, 1 FA CS Kupası, 3 Seri A ve 1 Premier Lig Kupası mevcut.
Fakat gelin görün ki bu iki isim teker teker Galatasaray ile birleşince ortaya Hamzaoğlu > Mancini gibi, tam da “ateistler bunu da açıklasın” türünden bir sonuç çıkıyor. Gerçekten Hamzaoğlu, Mancini’den daha iyi bir teknik direktör mü?
Sorunun cevabını sonda söyleyeceğim ama önce bu isimlerin Galatasaray ile birleşmelerinden ortaya çıkanlara bakmak gerek.
Mancini ve onun gibi onlarcası için Türk Futbolu ve Türk takımları sadece ismen var, ta ki bu kişiler bizim kulüplerin kapısından içeri girinceye kadar. Ancak bu aşamadan sonra kulüplerin geçmişi, hedefleri, vizyonu, gücü, futbolcuları gibi önemli konularda bilgi sahibi olmaya başlıyorlar ve kolları sıvayıp onlar için tamamen robottan ibaret olan futbolcuları izleyip, değerlendirip en iyi takımı kurmaya çalışmaları aslında Amerika’yı yeniden keşfetmek ile aynı kapıya çıkıyor.
Hamzaoğlu ve onun gibi “kötü olmayan” teknik direktörler için ise Galatasaray dâhil tüm takımlar her zaman zaten kafalarının içinde. Öyle ki Hamzaoğlu başka takımın teknik direktörü olsa da, Galatasaray’ı ve Galatasaraylı futbolcuları Galatasaray’ın teknik direktörü Mancini’den daha iyi tanıyabiliyor. Melo’nun stoper oynamayacağını biliyor mesela (bunu Prandelli yaptı ama örnek olarak söylüyorum) veya Snayder’in ön libero. Kısaca onun Amerika’yı yeniden keşfetmesine gerek kalmıyor.
İşte kısa bir sürede Hamzaoğlu’nun Mancini’den daha başarılı sonuçlar almasının en büyük nedeni bu. Nitekim Prandelli’den sonra Galatasaray’a Morinyo dahi gelse muhtemelen Hamza Hoca’nın performansını yakalayamazdı. Bu durumun “kâşiftik” dışındaki nedenleri ise Türk futbolcusu duygusal olduğu için teknik direktörün “baba” olmak durumunda kalması, futbolcuların ve kulüplerin profesyonellikten uzak olması, altyapı eksiklikleri v.b.
Fakat ne zaman Mancini Galatasaray’ı Hamzaoğlu kadar tanır, işte o zaman farkını hissettirir(di). Bu nedenledir ki her yabancı yeni teknik direktör göreve geldikten sonra uzunca bir süre o göreceli kavramı dilliden düşürmüyor: zaman. Ve o zaman kendilerine asla verilmiyor.
Velhasıl Mancini ile ancak ses çıkarabilen bebek, Hamzaoğlu ile bir anda konuşmaya başlıyor. Hâl böyle olunca da, kimse “evet ama bu bebek Mancini ile konuşmaya başlasa çok daha iyi ve akıcı konuşur” diyemiyor, dese de dinletemiyor.
Baştaki sorunun cevabını aslında vermiş oldum: hayır. Fakat Mancini ve onun gibilerle en az 5 yıllık sözleşme imzalayıp takım küme düşse dahi sesinizi çıkarmayacağınıza söz vermediğiniz sürece onların yerli veya yerli gibi olan meslektaşlarından daha başarılı olma olasılıkları çok düşük. Dolayısıyla madem süre vermeyeceksiniz bu adamaları memlekete hiç getirmeyin; ne zaman kaybedin ne de para.
_acn_
