Süper Lig’in zirvesinde sıralanan 4 takımı, aradaki büyük puan farkını da traşlayarak “yılın icadı” play off’ta buluşturur, buna da Süper Final adını koyabilirsiniz...
Ama bilmelisiniz ki zorla güzellik olmaz. Olsa olsa acıklı bir komedi çıkar ortaya.
Yaşadığımız travmatik sezonun traji-komik göstergelerinden biri de Trabzon’da sergilendi.
Türkiye’nin tartışmasız en iyi oynayan takımı Galatasaray, büyüklüğünü, ciddiyetini, kadrosundaki oyuncuların profesyonelliğini, disiplinini ve yaratıcılığını bir kez daha ortaya koyarken, zor deplasmanı keyifli bir skorla kazandı. Görüldü ki Trabzonspor, tıpkı Beşiktaş gibi şeklen play off’a kalsa da bu yükü taşıyamıyor.
Selçuk, Eboue, Necati, Elmander maçın kare asıydı...
İlk yarıyı 3-0’la bitirirlerken anlattılar ki bu ligin en değerli yerli oyuncusu Selçuk İnan’dır. Frikikten bir gol... Duran toptan Necati’ye muhteşem bir asist... Sonra (Necati’nin ikinci golünde) Elmander’le birlikte Eboue’yi gol pozisyonuna sokan büyük zeka gösterisi...
Ayağına, aklına sağlık Selçuk... Dileyelim, daha büyük başarıları uluslar arası alanda da tekrarlarsın!
Trabzonspor’un da en büyük kaybı olarak yürek sızlatmıştır Selçuk, eminim...
Hele gidenlerin yerine ikame edilen transferleri görünce daha da hüzünleniyor insan...
Trabzonspor, aklını ve enerjisini 3 Temmuz sürecine takmış... Bordo- mavili takımın yöneticileri, sivil toplum kuruluşlarının da katkısıyla sürekli “müdahil” pozisyonunda bir duruş ve hak arama çabası gösteriyorlar. Onları anlamaya çalışıyoruz...
Ama dünkü maçta, özellikle ilk yarıda Galatasaray’ın sergilediği, elini kolunu sallayarak peşpeşe goller attığı oyuna hiç “müdahil” olamadılar.
Trabzonspor, Burak Yılmaz’ın yokluğunda sıradanlaşıyor, etkinliğini ve gücünü kaybediyor. Onun yokluğunda Halil Altıntop bir şeyler yapmaya çalışıyor, ama yetmiyor. Dün oyuna başlayan Trabzonspor on biri oyuna asla ortak olamadı... Şenol Güneş’in ikinci yarıya başlayan kadrosu daha etkili, daha tutarlı bir oyun sergiledi. Ne var ki treni kaçırmışlardı...
Volkan Şen ve Henrique’nin oyuna girmesi, sonradan Alanzinho’nun da katılması takımda sınırlı bir uyanışa neden oldu. Colman ve Olcan’ın ofansif etkinlikleri arttı. Galatasaray’ın rehavetine iki golle ceza kestiler. Ama ödedikleri fatura daha ağır oldu.