Vitor Pereira ve takımı her türlü takdiri ve kutlamayı hak ediyor. Lokomotiv Moskova önünde baştan sona sağlam, etkili ve egemen bir oyun anlayışı ile adeta gösteri yaptılar. Her bakımdan alkışı hak edecek bir gösteri.
Yine de buruk bir tadı vardı maçın... Tribünlerin neşesine, oyuncuların gayretine ve isteğine uygun, zengin bir tabela yazılamadı. Oysa rakibe pozisyon vermeden, oyun alanını dar ederek, boşlukları akıllıca doldurarak büyüklüğünü gösteren takımın gol gösterisi de daha “tatmin edici” olmalıydı. Hele Fernandao ve Gökhan’ın kısmetsiz (!) vuruşları inanılacak gibi değildi.
Tabeladaki, iki farklı sonuç için kimseyi suçlayacak değiliz... Daha fazla gol için her şeyi denediler. Pozisyon üstüne pozisyon yarattılar. Duran toplarda savunmanın dengesini bozacak kalabalıklar oluşturdular. Futbol adına doğru hamleleri bıkmadan usanmadan denediler. Robin Van Persie’yi en az 5 kez golle baş başa bıraktılar... Olmadı, olmadı!
Fenerbahçe’nin oyununda rakibe göre önemli farklılıklar vardı. Savunmada iki kanat hücumcusu Gökhan ve Caner, stoper Kjaer, onların önünde Mehmet Topal.. De Souza ve Ozan Tufan sürekli baskı yaparak, yüksek tempo ile bindirerek oyun üstünlüğünü oluşturdular. Nani ve Volkan sağda ve solda içten -dıştan kreatif katkılarla oyunu zenginleştirdiler. Hayır, Van Persie’nin maçı golsüz bitirmesine eleştiri getirmeyeceğim. Şanssızdı. Ama aynı zamanda stoperler Durica ve Pejcinoviç’i öylesine meşgul ediyordu ki, arada gözden kaçan uyanık (!) de Souza’ya iki gol atma frsatı doğdu. Özellikle ikinci golde RVP’nin asist sayılacak hamlesinin altını çizmek gerekiyor.
Lokomotiv Moskova’da Omar Niasse’nin Everton’a gidişinden sonra sanki takım 10 kişi kalmış gibi. Hücum etkinliklerini hemen hiç göremedik. Fenerbahçe’nin baskılı oyununa karşı Fernandes dahil hiçbirinin direndiğini, reaksiyon verdiğini söyleyemeyiz. Bunda Rusya Ligi’ndeki tatilin de etkisi olduğunu sanıyorum. İki gollü galibiyet, sahadaki emeğin tam karşılığı sayılmaz.. Ama turu getirecek güvence için yeterli. Rahat olalım, Fenerbahçe üç farkla yenilecek bir takım değil!.