İpotek altında kalmış bir rövanş maçıydı bu... Türk Telekom Arena’da beklenmedik kötü futbol, inanılmaz ağır skorla hezimete dönüşünce Zagreb'de mucize aramaktan başka çare kalmamıştı.
İlk maçın ağır skoru Hırvatistan’ı rahatlatmış, bizimkilerin içindeki ateşi de söndürmüştü.
Yine de adam gibi mücadele ettiler, diri ve kişilikli bir mücadele sergilediler. Teslim olmaya gelmediklerini kanıtladılar. Evet, bizimkilerden söz ediyorum.
Play off'un bitmiş ve bağlanmış defterinde yeni bir hezimet sayfası açtırmadılar.
Dahası, çocuklar canla başla, sanki ilk maç oynanmamış gibi sportmence varını yoğunu ortaya koydular.
Bu tür ağır rövanşları oynamak zordur. Çabuk dağılır, hırçınlaşır ve rakibe bol bol fırsat yaratabilirsiniz. Dünkü maçta bol bol sarı kart görmelerine rağmen böyle bir dağılma ve çözülmeye uğramadılar.
Hiddink’in bu maçta (nihayet) sarı kart cezalılarının yerine alternatif adamlarla daha farklı ve dinamik bir on bir oluşturabildiğini gördük.
Artık unutalım...
Serkan örneğin... Formsuz ve idmansız Gökhan Gönül’ün yerine Arena’daki ilk maça çağırılabilirdi. Ömer Toprak’ın forma alması için ille de Giray ’ın sakatlanması da gerekmiyordu. Hiddink, Gökhan Töre’ye dünkü maçta da ilk on birde forma vermedi. Caner sakatlanınca oyuna sürdü Hamburglu’yu...
...Ve Sinan Bolat... Standart Liege’deki eldivenimiz, dün 1 numaralı kazak için daha da yetkin ve iddialı olduğunu gösterdi bize... Dün kurtardığı en az üç gol var.
Umut ve Kazım, hazır değillerdi. Burak Yılmaz ’ın sakatlanması gerçekten talihsizlik olmuştu.
Hamit Altıntop ’un formsuzluğuna rağmen oyuna lider kimliğiyle sarıldığını görmek de bizi teselli etti.
Hırvatlar, ilk maçta beklediklerini fazlasıyla alıp Euro 2012 biletini ceplerine koydukları için sıkıntısız, telaşsız bir maç oynadılar. Yine de bol bol gol pozisyonuna girdiler. Ama başarılarını kutlayacak bir gole en başta Sinan Bolat, bizimkiler izin vermedi.
İstanbul'da utandıran maçın yerine onurlu bir duruş sergiledi Milli Takım.
Hepsi bu... Artık unutalım!