Oğuz Şeren’in bana anlattığına göre kardeşi Turgay çok iyi bir dekatloncu olabilirdi. Atletizm gönüllüsü Oğuz ağabey, ‘Ama ah şu Grand Cour... Futbol benim atlet kardeşimi çaldı’ diyerek hayıflanırdı.
Grand Cour’da futbol macerası santrfor olarak başladı ve kaleci olarak devam etti.
O kariyerin muhteşem öyküsünü biliyorsunuz... Berlin Panteri boşuna ortaya atılmış bir unvan değil... Turgay Şeren kapattığı köşeden gol yemeyen, muhteşem bir file bekçisi olarak tarihimizde iz bıraktı.
Onu örnek alan birçok kalecinin yetişmesine ilham verdi. Dahası River Plate ve Boca Juniors gibi uzaktaki Arjantin kulüplerine kadar teklif aldı, oralara gitti, denendi, beğenildi. Ama 50 bin liralık bonservis yüzünden transferi suya düştü. Yine de kulübüne küsmedi, darılmadı. Sarı-kırmızıyla başlayan futbol hayatı aynı renklerle bitti.
Antrenör olarak da Mersin İdman Yurdu, Samsunspor, Vefa ve Galatasaray’a en zor zamanlarda elini uzattı. Kenardan takım yönetti.
Turgay Ağabey, sporcu ve antrenör kariyerinin daha fazlasını spor yazarı-yorumcusu olarak yaşadı. Ömrünün son 50 yılına bu kimliği damga vurmuştur. Orada da en sert köşe yazılarının, en çatışmalı polemiklerin kralı olmuştur. En sevdiklerini bile düşüncesi uğruna kırmaktan geri durmamıştır.
Zaman zaman dostlarını rahatsız eden, sivrilikleri, sıra dışı davranışları olduğu da söylenir. Ama bunlar o büyük sevginin değerini düşürmemiştir. Adı da Türkçemize kazandırılmış bir isimdir... Asıl adı Türkay idi, ancak Galatasaray Lisesi’nde Türkay Sabit’e Fransız hocaları Turgay derdi.
Ne güzel... Sırf Turgay Şeren’e bakıp oğullarına onun adını veren babalar ve yine futbolda yetişip milli takıma kadar ulaşmış, Turgay’ların da mutluluğunu yaşadılar.
Bayrama acılı girdik, acı haberi aldık. Ölüm elbette kaçınılmaz ama kaybettiğimiz değerlere bakınca acımız daha da büyüyor.