Bazı adamların değeri yokluğunda anlaşılır. Veli Kavlak onlardan biri. Beşiktaş’ın gösterişsiz ama güvenilir “Çapa”sı, maça ısınırken sakatlandı, yerini Kerim Frei’ya bıraktı... Atiba ile ikisi, ellerinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorlardı ama, biri Veli olmadıkça orta alanın çapaları tutmuyordu. Ne hücumda, ne de rakibi karşılarken, savunmada!
Koca bir ligin tüm emeklerini son maça bırakmak, o son maça da geride kalma olasılığıyla başlamak nasıl bir şeydir, gidin Beşiktaşlı futbolculara sorun. Size anlatmasalar bile kendi kendilerine itiraf edecekleri çok hataları, çok pişmanlıkları vardır, mutlaka...
Sadece onlar mı? Önder Özen ve Slaven Bilic de “Biz nerede hata yaptık?” sorularını yanıtsız bırakmayacaklardır, sanırım!
Motta rakibinden topu çalıyor, yerden az havalandırıp ortalıyor topu. Aaaa... Almeida’ya bakın, uçarak kafa atıyor adam... Onüçüncü golünü böyle atıyor. Alkışlanıyor tabii... Kulaklar radyoda, o sırada Galatasaray - Erciyesspor maçında henüz gol haberi gelmediği için, yürekler kıpır kıpır... Acaba kaçan kuş geri döner mi? Yiye yiye bitmeyen ekmek Beşiktaş’ın umudu.
Ama olmuyor. Galatasaray golleri bulurken, Beşiktaş Mervan’la avlanıyor: 1-1... Sonra İlker Meral’den kuşkulu bir penaltı kararı... Beşiktaş’ın şoku atlatması için muhteşem bir fırsat. Ama sahadaki en kuşkulu adam kullanıyor penaltıyı.. Kimse onun atacağından emin değil. O da kuşkulu zaten. Kaleci Ferhat’a teslim ediyor topu.
Neyse, sahadaki oyundan daha önemli tabloya bakalım biz...
Soma için tribünlere koşanlara... 301 emek şehidi için siyah bayraklarla acıyı dalgalandıranlara bravo. İşte dayanışmanın, vicdanın, sosyal duyarlılığın en teniz örneği!
Futbol, psikoSOMAtik bir oyun. Ruh ve bedenin birlikte etkinliği... O sözcükteki soma bedeni tanımlıyor, psiko da ruhu. Gündemimizdeki unutulmaz Soma acısından sonra, ruhsal durumumuzu soracak olursanız...
Ruh da kalmadı birader... Oyuna bakın, anlayın artık!