Maçı izlerken kadro zenginliğinin, kaliteli futbolculara sahip oluşun hiçbir önemi olmadığını anladım. Chelsea gibi bir dev karşısında berabere kalıyorsun ve üzülüyorsun, “Ben bu Chelsea’yi nasıl elimden kaçırdım?” diye. Ortaya koyduğun futbol mükemmel. 4 gün sonra Rize’ye gidiyorsun Drogba hariç sahada aynı Galatasaray var ama oyun kalitesi sıfır.
Maçı galip götürüyorsun. Çok net 4 gol pozisyonuna giriyorsun. İki Umut, bir Sneijder, bir Burak... Ve bunları saç-baş yoldurarak gol yapamıyorsun. Sonunda bir penaltı, maç berabere bitiyor. Liderle puan farkı 6 oluyor. Deplasmanda yine galip gelemiyorsun. Bu oyunun bir yüzü.
İkinci yüzü ise Mancini ve yanındaki Tugay Kerimoğlu oyuncu değiştirmek için 90. dakikayı bekliyorlar. Bu kalitedeki bir teknik direktör böyle bir hata yapıyorsa kesinlikle eleştirilerin en büyüğünü almalı. Selçuk 90 dakika ayakta duramıyor. Sağlıklı yaşam futbolu oynuyor. Umut desen öyle. Mancini ve Tugay bunu seyrediyor. İnsaf yani.
Burak geçen sene gol kralı olmasına rağmen dünyanın en savruk forveti. Gol mü atar, yoksa golü kaçırır mı onu hesaplamak mümkün değil. Semih, hepimizin sevdiği bir futbolcu. O da hatalar yapıyor.
Hakem Abitoğlu 40. dakikada Burak’ın kafasından sekip Ahmet Görkem’in eline çarpan yüzde yüz penaltıyı “es” geçti. Türkiye’de maalesef Cüney Çakır dahil bütün hakemler penaltı standardını bir türlü tutturamıyor.
Rizespor’a gelince... Uğur Tütüneker’i kutlamak lazım. Takımı üst seviyede mücadele etti. Galatasaray’dan daha çok koştular. Bilhassa orta sahada Kıvanç, Kağan ve Aykut... Mükemmele yakın bir maç oynadılar. İki bek Ali Adnan ve Koray da öyle. Kanatları rakibe fazla kullandırmadılar. Hücumda ise Abdi ve Deniz, Galatasaray defansını bayağı hırpaladı. Sonuçta sarı-kırmızılılar yine bir deplasmanda kötü futbol oynayarak puan kaybetti. Sadece Arena’da kazanarak şampiyonluk yarışının içinde olmak mümkün değil. Bunu Mancini ve Tugay, futbolcularıyla ciddi ciddi konuşmalı.