Galatasaray’ın, Aslantepe’deki Fenerbahçe mağlubiyetinden sonra dengeleri bozuldu. Fenerbahçe’ye 3, Trabzon’a 2, Beşiktaş’a 2; kendi sahanda toplam 7 puan kaybedersen şampiyonluk yolunda sıkıntıya girersin. Üstelik final maçı rakibinin sahasındaysa...
Dün geceye bakıyorum; Beşiktaş kepenkleri kapamış. Simao, Fernandes, Almeida ‘bir an önce maçlar bitsin de memleketimize gidelim’ der gibi futbol oynadılar. Galatasaray 9. dakikada ve 45. dakikada attığı iki golle skoru da yakaladı. Rakip üstüne gelmiyor, rakibin koşacak takati bile yok. Baktı ki Beşiktaş, bu Galatasaray kendisinden de kötü oynamaya başlayınca ‘hadi arkadaşlar biraz kıpırdayalım’ dedi. Beşiktaş adına kaçan goller, sonra yine Beşiktaş adına Galatasaray kalesine giren iki gol. Türkiye’de şampiyonluğa oynayan bir takımın, hele Fatih Terim’in çalıştırdığı bir takımın böyle çabuk oyunu bırakması affedilmez.
50 bin taraftar tribünleri doldurmuş, tezahürat müthiş. Hepsinin umudu, Trabzon’daki maç berabere bitsin de burada şampiyonluk turu atalım. Tabii evdeki hesap çarşıya uymadı. Fenerbahçe’nin Trabzon’dan gol haberleri geldikçe önce taraftarlar, sonra Galatasaraylı futbolcular etkilendi.
Şimdi ne olacak; haftaya cumartesi Kadıköy’de büyük final. Galatasaray moralli mi, moralsiz mi orasını bilemiyorum, iş kontrolünden kaçtı. Fatih Terim de takımının başında değil. En azından Terim benchte olsa, öyle-böyle futbolcularını motive eder, o baskıyı kaldırmalarına yardımcı olur. Şimdi Galatasaray için işler daha da zorlaştı. Kendi sahanda rakiplerine kaptırdığın 7 puanın 3’ü cebinde olsa şampiyondun. Fenerbahçe ise Trabzon’da moral buldu. Kolay değil öyle bir ortamda daha doğrusu o kargaşada 3 gol atıp galip gelmek, hangi takımı olsa motive eder. Bundan sonra ne konuşsak boş. Maç ortada. Seyirci avantajı Fenerbahçe’de. Beraberlik avantajı da Galatasaray’da. Cim Bom bunu kullanabilecek mi? Bunu bekleyip göreceğiz.